fbpx

Κλείσε το στόμα σου. Μην μιλάς. Τι θα πεις; Ποιος θα σε πιστέψει; Πώς θα τους δώσεις να καταλάβουν τι σημαίνει να πονούν το σώμα σου και να χαράζουν για πάντα την ψυχή σου;

Κλείσε τα μάτια. Μην βλέπεις. Μην βλέπεις τους εφιάλτες που σε κυνηγούν. Μην κοιτάζεις τα δάχτυλα που δείχνουν απειλητικά προς το μέρος σου. Μην αντικρίζεις τα πρόσωπα που στρίβουν το κεφάλι με αδιαφορία. Ούτε εκείνα τα μάτια που γεμάτα αμφιβολία σε βάζουν στη θέση του θύτη.

Κλείσε τα αυτιά σου. Μην ακούς. Μην ακούς τα ουρλιαχτά της ψυχής σου. Μην ακούς τα λόγια τους που σε λιθοβολούν. Μην ακούς την ανάγκη σου να φωνάξεις πως δεν έχουν κανένα δικαίωμα να κρίνουν. Γιατί δεν ξέρουν. Γιατί ίσως ποτέ δεν θα μάθουν…

Πάψε μην μιλάς, θα τα κάνεις χειρότερα. Κλείσε το στόμα σου αλλιώς οι άνθρωποι που αγαπάς μπορεί να πληγωθούν πολύ. Κάνε υπομονή και μην πεις κουβέντα. Θα περάσει…Θα ξεχάσεις…Μόνο σταμάτα. Μην μιλάς…Μην μιλάς…Μην μιλάς…Σςςςςς

Τώρα όμως ήρθε η ώρα.

Βγάλε το χέρι που φράζει την φωνή σου και σπάσε τη σιωπή. Ρίξε της μια γροθιά και κάνε την χίλια δυο κομμάτια. Φώναξε με όλη σου την δύναμη. Όχι! Φτάνει πια.

Βρες την δύναμη και δείξε τα τέρατα που κρύβονται σε κάθε σκοτεινή γωνία της ζωής. Βρες το κουράγιο και αντιμετώπισε τους.

Σπάσε την σιωπή και γίνε η αρχή για χιλιάδες φωνές που φράζουν τα στόματά τους. Γίνε η φωνή της επόμενης κακοποιημένης γυναίκας, του κοριτσιού, του αγοριού, του παιδιού. Γίνε η αιτία να ανοίξουν κι όλα εκείνα τα στόματα που επί χρόνια διάλεξαν το δρόμο της σιωπής από φόβο ότι κανείς δεν θα καταλάβει τα σημάδια της ψυχής τους.

Υπάρχουν πάντα άνθρωποι. Υπάρχουν πάντα ανοιχτές αγκαλιές. Όχι δόλιες. Όχι από εκείνες που σε πονούν. Υπάρχουν εκείνες οι αγκαλιές που θα ανοίξουν γεμάτες κατανόηση, γεμάτες αγάπη. Υπάρχουν εκείνα τα στόματα που θα πουν μπράβο. Ποτέ δεν είναι αργά. Και υπάρχουν κι εκείνα που θα πουν σε ευχαριστώ. Ευχαριστώ που μου έδειξες τον τρόπο.

Σπάσε την σιωπή. Γίνε κραυγή.

 

Πρώτη δημοσίευση στο Infokids, εδώ: Ο Κώστας Κρομμύδας γράφει για την κακοποίηση | Infokids.gr