Το τελευταίο διάστημα η επικαιρότητα κατακλύζεται από αποτρόπαιες ειδήσεις που μας φορτίζουν συναισθηματικά καθώς παντού κυριαρχεί η βία, η επιθετικότητα, το μίσος, η εκδίκηση προς όλες τις κατευθύνσεις. Ελάχιστες ειδήσεις μας χαροποιούν και μας δίνουν ελπίδα για ένα καλύτερο κόσμο.
Με αφορμή αυτή την ειδησεογραφία ο συγγραφέας και ηθοποιός Κώστας Κρομμύδας γράφει τις σκέψεις του, υπενθυμίζοντάς μας πως είναι στο χέρι μας να αναλάβουμε δράση και να επιλέξουμε τα πρόσωπα που πραγματικά αξίζει να ασχολούμαστε.
Ήρθε επιτέλους η στιγμή να σταματήσουμε να επιβραβεύουμε με “likes” κάθε influencer που χωρίς παιδεία και τρόπους διεκδικεί τη θέση του στα τεκταινόμενα, να απομακρυνθούμε από κάθε είδους τοξικότητα και να ασχοληθούμε με το πώς θα πάμε ένα βήμα παρακάτω τόσο εμείς και η οικογένειά μας όσο και η ίδια η κοινωνία μας.
Πώς θα γίνουμε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας; Η απάντηση δεν κρύβεται σε εμάς τους ίδιους. Όσο νωρίτερα το αντιληφθούμε τόσο καλύτερα θα είναι.
ΑΣ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ ΟΣΑ ΕΧΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙ
Όχι, δεν κλείνουμε όλοι τα αυτιά όταν δίπλα μας υποφέρει κάποιος άνθρωπος,
Όχι, δεν γινόμαστε μάρτυρες του πόνου κατεβάζοντας θλιμμένα το κεφάλι.
Όχι, δεν περπατάμε με γοργά βήματα μακριά από το πρόβλημα.
Όχι, δεν μένουμε απαθείς μπροστά στην κραυγή για ανάγκη.
Όχι, δεν καλύπτουμε την σαπίλα με ακριβά αρώματα. Η δυσοσμία της θα φανεί ή (θα φτάσει στα ρουθούνια μας) με κάθε τρόπο.
Όχι, δεν ξεπλένουμε την ντροπή με ανοχή.
Όχι, δεν βάφουμε με ζωηρά χρώματα το μαύρο που τυλίγει την απόγνωση.
Όχι, δεν ποτίζουμε τα αγκάθια με θαυμασμό.
Όχι, δεν απαλύνουμε το σκληρό πρόσωπο ενός τέρατος.
Όχι, δεν δεχόμαστε να πνίγονται άλλα παιδικά χαμόγελα μέσα στην άβυσσο της κάθε σκοτεινής ψυχής.
Ναι, είμαστε εδώ με ανοιχτά τα χέρια για να γίνουμε αγκαλιά, παρηγοριά κι αγάπη.
Ναι, κάνουμε βήματα μπροστά για να αντιμετωπίσουμε το απάνθρωπο.
Η ανθρωπότητα δεν ζει την χειρότερη φάση της αλλά την καλύτερη αν αναλογιστεί κανείς τι συνέβαινε παλαιότερα.
Μόνο που είναι στο χέρι μας να εξαλείψουμε όλους εκείνους που θέλουν να την πάνε πάλι πίσω.
Μόνο που είναι στο χέρι μας να μην κρύβουμε τα μάτια, να μην φράζουμε τα στόματα, να μην γυρίζουμε την πλάτη.
Ναι, είμαστε εδώ για όλους εκείνους που δεν μπορούν, για να μπορέσουμε μαζί.
Ναι, είμαστε εδώ ώστε να πάψουν να είναι μόνοι.
Ναι, είμαστε εδώ κι ορθώνουμε ψυχή σε κάθε άψυχο που απειλεί την ευτυχία.
Υ.Γ. Αν ξέραμε τη δύναμη του unfollow…
Πρώτη δημοσίευση άρθρου στο Infokids.