fbpx

 

Για λίγο καιρό πήρες μιαν ανάσα! Για λίγο καιρό έκρυψες τη μάσκα στο συρτάρι σου με την ελπίδα πως θα μείνει ξεχασμένη εκεί, μαζί με τους φόβους σου. Για λίγο καιρό ξυπνούσες με την πεποίθηση ότι όλα ήταν ένα κακό όνειρο που πέρασε. Όμως ο λίγος καιρός έτρεξε σαν νερό και έφερε μαζί του πάλι τον εφιάλτη.

Διαβάστε επίσης: “Τα χωριά μας και τα μάτια μας”. Γράφει ο συγγραφέας και ηθοποιός Κώστας Κρομμύδας

Έβγαλες την μάσκα σου, την έπλυνες και την σιδέρωσες ξανά. Την φόρεσες και βγήκες να αντιμετωπίσεις την ζωή που άλλαξε. Χωρίς αυτή είσαι πάλι ευάλωτος. Χωρίς αυτή δεν σου επιτρέπεται να ανασάνεις. Φορώντας την νιώθεις να πνίγεσαι. Διασχίζεις μια καθημερινότητα που σου γεννά χιλιάδες ερωτήματα και βασανίζει το μυαλό σου. Και τώρα τι; Πώς πρέπει να διαμορφώσω την ζωή μου; Πόσο δύσβατοι είναι οι δρόμοι που ανοίγονται μπροστά μου;

Ο κόσμος όλος κρυμμένος πίσω από μια μάσκα. Από μια δήθεν καλοκαιρινή διάθεση που κατακερματίζεται ακούγοντας τα καθημερινά νέα. Κάθε μέρα ένας νέος αριθμός στοιχειώνει το μυαλό μας. Ένας αριθμός που μετράει την απώλεια, που μετράει την αγωνία, που μετράει τον φόβο. Και στον αριθμό αυτό έρχονται να προστεθούν τα θύματα μιας οικονομίας που καταρρέει καθημερινά.

Άνθρωποι συνεχίζουν να πεθαίνουν δίπλα μας. Άνθρωποι καταστρέφονται από τις συνέπειες τις πανδημίας.
Άνθρωποι πολεμούν έναν εχθρό που δεν αποδυναμώνει μόνο το σώμα, αλλά και την ψυχή. Άνθρωποι που στέκονται αποκαμωμένοι πια… Κουρασμένοι.

Ποιος θα τους δώσει πίσω την ζωή που χάνουν; Ποιος θα κατεβάσει την μάσκα για να πάρουν επιτέλους την πολυπόθητη ανάσα; Ένα ερωτηματικό πάει και αγκυλώνεται σε κάθε σκέψη. “ Και τώρα τι;”

Προετοιμάζουμε τον εαυτό μας για να θρηνήσουμε πολύ περισσότερους συνανθρώπους μας. Από Σεπτέμβρη… Προετοιμαζόμαστε για μια αβέβαιη σχολική χρονιά και πως θα μπορέσουμε να κλείσουμε την ελευθερία και την ξεγνοιασιά των παιδιών σε καλούπια και κανόνες. Πάλι… Από Σεπτέμβρη… Προετοιμαζόμαστε ξανά για το άγνωστο μόνο που η βάρκα που είχαμε για ελπίδα μπάζει νερά και δεν ξέρουμε πόσο θα αντέξει πριν μας πάρει μαζί της στον πάτο. Κι αυτό από Σεπτέμβρη…

 

Ο Σεπτέμβρης είναι πάντα ο μήνας του νέου ξεκινήματος, ο μήνας που βάζουμε τον εαυτό μας στην τροχιά της νέας αρχής, με όνειρα και σχέδια που έχουν φωτιστεί από το καλοκαίρι. Αυτός που έρχεται φαντάζει πιο ζοφερός, πιο δύσκολος από ποτέ, σέρνοντας μαζί του το βάρος της αγωνίας ολόκληρου του κόσμου. Κι έχουμε χρέος απέναντι στον κόσμο να τον κοιτάξουμε κατάματα και να μην σταματήσουμε τα όνειρα.

Πρέπει να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα για άλλη μια φορά ενωμένοι. Ας μην αφήσουμε το δάσος της ανθρωπιάς να καεί από τους λίγους που δεν νοιάζονται ή απλά αγνοούν… Πρέπει να δώσουμε ο ένας στον άλλον την δύναμη που δείχνει να μας εγκαταλείπει. Και στην ερώτηση του “Τώρα τι;” η απάντηση να είναι “Όλοι μαζί”.

Διαβάστε την αρχική δημοσίευση από το Infikids, εδώ:

“ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ;”: Γράφει ο συγγραφέας και ηθοποιός Κώστας Κρομμύδας (infokids.gr)