Μια σκέψη αρχίζει να τριγυρίζει στο μυαλό σου. Με δειλά, αβέβαια βήματα κινείται αθόρυβα στην αρχή, μέχρι που κάνει τόσο θόρυβο και σκεπάζει όλες τις άλλες. Μέχρι που γίνεται ανάγκη και σε βασανίζει με έναν τρόπο ερεθιστικό. Φτάνεις να μην κοιμάσαι πια τα βράδια και σε ακολουθούν παντού σκιές. Ακούς τις φωνές τους να σου ψιθυρίζουν ιστορίες. Ιστορίες που γράφονται πρώτα στην ψυχή. Κι ύστερα οι φωνές αποκτούν μορφή και χαρακτήρα. Απαιτούν να τους δώσεις ένα όνομα και να τους δείξεις την έξοδο ώστε να δραπετεύσουν από τον λαβύρινθο του μυαλού σου. Τις βαφτίζει η φαντασία σου, τις οραματίζονται τα μάτια της καρδιάς σου και κάπου εκεί παίρνεις την απόφαση να αποτυπώσεις την ιστορία τους πάνω σε ένα λευκό φύλλο χαρτί.
Και καθώς γράφεις, το χαρτί αλλάζει χρώμα. Παίρνει χρώματα από την ψυχή σου, πνοή από την καρδιά σου και ζωντανεύει. Παίρνει λόγο από τις σκέψεις σου και σου μιλάει. Γύρω σου μαζεύονται οι ήρωες και περιμένουν να σε πιάσουν από το χέρι, να προχωρήσετε μαζί στους δρόμους που ανοίγεις με την πένα σου.
Κι εσύ γράφεις, σβήνεις, ξαναγράφεις. Απελπίζεσαι, χαίρεσαι, λυπάσαι. Κλαις και χαμογελάς μαζί τους. Φοβάσαι, ερωτεύεσαι… Πονάς. Και υπάρχουν μέρες που οι φωνές τους είναι τόσο δυνατές! Μπερδεύονται, ουρλιάζουν και δεν σε αφήνουν ήρεμο αν δεν δουν τα λόγια τους γραμμένα στο χαρτί. Κι άλλες μέρες που σωπαίνουν και πιστεύεις πως σε άφησαν μονάχο να τις ψάχνεις σε ένα άδικο κρυφτό. Κι εκείνες είναι ημέρες δύσκολες, γιατί ξέρεις πως η ιστορία πρέπει να συνεχιστεί… Πρέπει να γραφτούν τα όσα μυστικά μοιράζεστε ώστε να ξέρουν κι άλλοι, ώστε να πιαστούν ακόμη περισσότεροι συνοδοιπόροι από το χέρι και να τους οδηγήσετε σε ένα διαφορετικό ταξίδι. Εκείνο το μοναδικό, αλλά και το μοναχικό ταξίδι του μυαλού.
Είναι ακριβό το κόστος για σένα που παλεύεις να ξεμπλέξεις το κουβάρι όπου μπλέκονται απείθαρχα οι σκέψεις σου, μα είναι πολυτιμότερη η ανταμοιβή που εισπράττεις όταν οι ήρωες, ικανοποιημένοι πια, χαμογελούν απέναντί σου, σαν γράψεις μια τόση δα λεξούλα, που δεν είναι άλλη από τη λέξη «Τέλος». Τότε είναι ελεύθεροι να ξεκινήσουν το ταξίδι τους μέσα από σένα. Να πετάξουν με τα φτερά που τους έδωσες εσύ.
Τότε είναι που ξεκινά μια επόμενη αγωνία. Πόσο μακριά θα φτάσουν άραγε με αυτά τα φτερά; Θα θελήσει κάποιος να ακολουθήσει την πορεία τους; Διαβάζοντας όσα εκμυστηρεύτηκαν σε σένα, θα τα τυπώσει με ωραία γράμματα σε ένα βιβλίο που περιμένει καρτερικά τη σειρά του να γίνει το εισιτήριο για το δικό τους ταξίδι;
Από την ώρα που η σκέψη παίρνει τον δρόμο να συναντήσει το χαρτί και τελικά τους αναγνώστες, θα ανέβεις πολλές ανηφοριές. Θα χρειαστεί πολλή μελέτη και υπομονή. Θα χρειαστεί να σκαρφαλώσεις πάνω από τους φόβους και τις ανασφάλειές σου και να έχεις πίστη στον εαυτό σου. Να βρεις όμως κι εκείνους που θα πιστέψουν και θα αγκαλιάσουν τους ήρωές σου. Εκείνους που θα σου δώσουν συμβουλές και θα στηρίξουν το πόνημά σου. Αυτούς που δεν θα κοροϊδέψουν, αλλά θα εκδώσουν τη δουλειά σου γιατί πιστεύουν σε αυτή. Άραγε αναρωτήθηκες ποτέ γιατί το ονομάζουν πόνημα; Ίσως επειδή μέχρι να βρει τον δρόμο του το φροντίζεις, ξαγρυπνάς, αγωνιάς, αλλάζεις μαζί του, το πονάς. Σαν ένα μικρό παιδί που το κρατάς σφιχτά από το χέρι μέχρι εκείνο να αφήσει το δικό σου, φεύγοντας να αντιμετωπίσει την ζωή που απλώνεται μπροστά του.
Τώρα λοιπόν που η σκέψη σε οδηγεί να ζωντανέψεις το χαρτί, μην κάνεις πίσω. Περπάτα μαζί της, χόρεψε, τραγούδα, κλάψε, θύμωσε… Πείσμωσε. Περπάτα όσο δύσκολος κι αν σου φαίνεται ο δρόμος. Σκαρφάλωσε όσα βουνά κι αν συναντήσεις μπροστά σου. Όσο δύσκολο ήταν να εκδοθείς άλλο τόσο είναι το να φτάσεις στα χέρια των αναγνωστών σου. Μόνο θυμήσου. Σαν φτάσεις στο τέρμα της διαδρομής, ο αναστεναγμός που θα ξεφύγει από μέσα σου θα είναι εκείνος της χαράς. Θα είναι εκείνος που θα φωνάξει δυνατά ότι άξιζε να χύσεις κάθε δάκρυ από το μελάνι της ψυχής σου…
Πληροφορίες για το πρώτο Master Class συγγραφής του Κώστα Κρομμύδα στον παρακάτω σύνδεσμο:
itravelpoetry-s-master-class.teachable.com/p/master-class
Πρώτη δημοσίευση του άρθρου στο Infokids, εδώ: Master Class συγγραφής του Κώστα Κρομμύδα | Infokids.gr