Συναντήσαμε τον Κώστα Κρομμύδα στο στούντιο του Love Radio την ώρα της ραδιοφωνικής του εκπομπής. Μας μίλησε για όλα αλλά κυρίως για την ιδιότητα του ως συγγραφέας με αφορμή το καινούριο του βιβλίο Μη με λησμόνει που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα και είναι το τρίτο του μυθιστόρημα μετά το Η ζωή που έλειπε και την Ογκρέσα. Πριν από τα τρία μυθιστορήματα είχε γράψει ακόμα ένα βιβλίο με τίτλο «Μπαμπά μεγάλωσε με».

 

Το «Μη με λησμόνει» είναι το τρίτο σου μυθιστόρημα και είχες πει σε μια συνέντευξη ότι είναι μέρος μιας άτυπης τριλογίας που περιλαμβάνει τρεις ιστορίες αγάπης. Πες μας λίγο για αυτό.
Η αρχική μου ιδέα ήταν να γράψω τρείς ιστορίες διαφορετικές, μέρος μιας άτυπης τριλογίας που η καθεμία να εκπροσωπεί έρωτα, πεπρωμένο, λύτρωση. Στην πορεία ανακάλυψα ότι κάθε βιβλίο μου έχει και τις τρείς έννοιες και μου αρέσει. Δεν είμαι και πολύ δέσμιος αυτών που υπόσχομαι και ειδικά με τα βιβλία. Πολλές φορές έχω στο μυαλό μου μια πλοκή και στην πορεία βλέπω ότι η πλοκή με πάει εντελώς διαφορετικά και δεν την καταπιέζω. Την αφήνω να με οδηγήσει.

 

Μα γίνεται να γράψεις με manual;
Υπάρχουν πολλοί που γράφουν με σκαλέτες και έχουν κονσερβοποιήσει λίγο την γραφή τους και ξέρουν που θα πάνε. Και αυτό είναι μεγάλος κίνδυνος γιατί μετά τυποποιείται, γίνεται βαρετό και κάθε βιβλίο μοιάζει με το προηγούμενο. Προτιμώ να αφήνω λίγο την ιστορία να με πάει και να ταξιδεύω με τους ήρωες.

 

Η συγγραφή πότε προέκυψε;
Γράφω πολλά χρόνια απλά ποτέ δεν το έκανα ποτέ επαγγελματικά και πολλοί δεν το ξέρουν. Η πρώτη μου παράσταση ήταν ένα μικρό μονόπρακτο που ανέβηκε στην γιορτή της 17ης Νοεμβρίου όταν πήγαινα Α Λυκείου. Εκ των υστέρων επειδή είχα ένα πρόβλημα με την ορθογραφία φοβόμουν την κριτική γιατί οι δάσκαλοι δεν μπαίνουν στην διαδικασία να δουν ποιο πραγματικά είναι το πρόβλημα ενός παιδιού και απλά κριτικάρουν. Πολλές φορές καταπιέζουμε πράγματα που έχουμε μέσα μας γιατί κάτι μας έχει δημιουργήσει μια φοβία.

 

Σε ποια κατηγορία θα κατέτασσες το βιβλίο σου; Είναι ροζ λογοτεχνία;
Όχι! Την σιχαίνομαι την ροζ λογοτεχνία και βλέπω ότι τελευταία ανθεί αυτό το είδος, δηλαδή βιβλιαράκια γραμμένα με διάθεση να σοκάρουν αφήνοντας υπονοούμενα. Ούτε γράφω μόνο για γυναικείο κοινό. Γράφω για όλους και πολύ μου αρέσει όταν άντρες αναγνώστες μου γράφουν ότι τους αρέσουν τα βιβλία μου. Δεν στοχοποιώ εμπορικά το βιβλίο. Γράφω για να με διαβάσει όσο γίνεται περισσότερος κόσμος και θέλω να διευρύνω το κοινό μου και να είμαι εμπορικός χωρίς να στοχεύω όπως στην τηλεόραση πχ το κοινό 25-45. Δεν είναι ούτε βιβλίο «παραλίας», που το διαβάζεις και δεν σου αφήνει τίποτα. Για μένα αυτό θα ήταν ότι χειρότερο μπορεί να μου πει κάποιος για το βιβλίο μου. Πιστεύω ότι ένα καλό βιβλίο θα τον βρει τον δρόμο του αν φυσικά υπάρχει και η κατάλληλη προώθηση.

 

Αυτή την ιστορία την εμπνεύστηκες από κάπου;
Και στα τρία βιβλία μου υπήρχε μια αληθινή ιστορία στην οποία πάτησα πάνω και μετά ταξίδεψα. Είναι σαν να φτιάχνω μια προέκταση της αληθινής ιστορίας που την εμπλουτίζω με μια πλοκή που πιστεύω ότι θα έχει ενδιαφέρον να διαβαστεί και δίνω στον αναγνώστη την δικιά μου εκδοχή.

 

Θα σε ενδιέφερε να μεταφερθούν τα βιβλία σου;
Με τον τρόπο που αντιμετωπίζεται η τηλεόραση σήμερα στην Ελλάδα όχι γιατί θα γινόταν κάτι πολύ πρόχειρο. Στον κινηματογράφο εξαρτάται από το ποιος θα το κάνει όπως και στην τηλεόραση θα έλεγα φυσικά ναι αν επρόκειτο για μια παραγωγή αξιώσεων. Αλλιώς ναι μεν μπορεί να έπαιρνα χρήματα αλλά θα στεναχωριόμουν. Γίνονται κάποιες συζητήσεις αλλά έχουμε δρόμο ακόμα.

 

Ηθοποιός, δάσκαλος υποκριτικής, ραδιοφωνικός παραγωγός και συγγραφέας. Τι από όλα;
Αυτή τη στιγμή είμαι ραδιοφωνικός παραγωγός στον Love Radio και συγγραφέας. Τα υπόλοιπα είναι σε αδράνεια. Το 90% του χρόνου μου το αφιερώνω στο ραδιόφωνο και στην συγγραφή, τις παρουσιάσεις και την προώθηση του βιβλίου μου.

 

Γράφεις με ωράριο;
Ναι γιατί αν δεν το κάνω αυτό κινδυνεύω να μπω στην διαδικασία του όταν έρθει η έμπνευση.

 

Τι είναι η έμπνευση;
Είναι σαν να φτιάχνεις την ιδανική συνθήκη. Αλλά πρέπει να την δημιουργήσεις εσύ. Το θέμα είναι να ξεκινήσεις από μια αφετηρία. Προχθές έγραφα δυο ώρες και όταν το διάβασα δεν μου άρεσε τίποτα και πέταξα τρεις σελίδες. Αλλά μετά από αυτό γεννήθηκε μια άλλη ιδέα η οποία με απογείωσε. Αλλά αν δεν είχα πιέσει τον εαυτό μου δεν θα είχα οδηγηθεί πουθενά. Σκαλίζω, ψάχνω και βρίσκω πράγματα που ταιριάζουν στο βιβλίο που γράφω. Στο επόμενο βιβλίο, ενώ ξεκίνησα να γράψω καθαρά μυθοπλασία και έχοντας επιλέξει μόνο τον τόπο ανακάλυψα ότι αυτό είναι βασισμένο πιο πολύ από τα προηγούμενα σε αληθινές ιστορίες. Για παράδειγμα βρήκα ότι στον τόπο που διαδραματίζεται η ιστορία ανθίζει το λουλούδι «Μη με λησμόνει» που είναι ο τίτλος του προηγούμενου μου βιβλίου. Με κάποιο τρόπο, που δεν εχω επιδιώξει τα μυθιστορήματα μου ενώνονται με κάποιες κλωστές.

 

Το κοινό των παρουσιάσεων διαφέρει από αυτό του θεάτρου;
Υπήρξαν κάποιες, λίγες ευτυχώς, φορές που δεινοπάθησα γιατί οι παρουσιάσεις έγιναν σε καφέ ή σε χώρους που δεν υπάρχει συγκέντρωση και υπάρχουν και περιπτώσεις που το κοινό είναι πιο συγκεντρωμένος από το θέατρο. Πχ στο Ψυχικό έκανα μια πολύ ωραία παρουσίαση, στο Γαλαξίδι αλλά και άλλες. Αλλά γενικά μου αρέσει να συζητάω με το κοινό και να ανταλλάσσω απόψεις.

 

Αγαπημένους συγγραφείς έχεις;
Εγώ πάντα έχω στο κομοδίνου μου τους Αρχαίους Τραγικούς και τους ξαναδιαβάζω γιατί κάθε φορά ανακαλύπτω πόσο διαφορετικοί είναι ανάλογα με την εποχή και ανάλογα με το τι συμβαίνει γύρω μας. Διαβάζω ποίηση πολύ. Μου αρέσει η μελαγχολία που βγάζουν μερικοί ποιητές. Αγαπώ τον Λειβαδίτη. Επίσης μου αρέσει πολύ ο Παπαδιαμάντης. Από ξένους μου άρεσαν τα πρώτα βιβλία του Κούντερα, το Αστείο, η αβασταχτη ελαφρότητα. Αυτά μου έδωσαν μια πολύ μεγάλη ώθηση. Τώρα έχω τρία βιβλία του Στέφαν Τσβάιχ που τα έχω ξεχωρίσει για το καλοκαίρι. Τώρα επειδή γράφω δεν διαβάζω.

 

Η ζωή μετά το παιδί;
Η ζωή μετά το παιδί είναι σαν να λέμε προ Χριστού, μετά Χριστού. Είναι μετά παιδί, πριν παιδί.. Είναι μια εξαιρετική περίοδος της ζωής μας. Έχει αλλάξει τελείως τη ζωής μας και έχει φέρει καινούρια πράγματα. Δεν μπορώ να πω ότι δεν είναι δύσκολα γιατί ένα παιδί θέλει τρομερή υπομονή και διανύουμε δύσκολες εποχές. Δηλαδή πολλές φορές χάνω ην υπομονή μου και δεν πρέπει αλλά είναι λόγω της πίεσης.

 

Στο παιδί διαβάζετε;
Δεν υπάρχει περίπτωση να κοιμηθεί χωρίς παραμύθι. Τώρα διαλέξει τα παραμύθια της και η ίδια. Και ξεκινάει να διαβάζει και μόνη της.

 

Πιστεύεις ότι η λογοτεχνία, το θέατρο και γενικότερα η τέχνη είναι ευεργετικά για τα παιδιά;
Σίγουρα και είναι εγκληματικό να μην διαβάζουμε στα παιδιά μας. Εμείς ξεκινήσαμε να της διαβάζουμε από δεκαοκτώ μηνών. Τα παιδιά αντιλαμβάνονται πάρα πολλά πράγματα. Αντιλαμβάνονται τη γλώσσα, την χροιά της φωνής. Αρχίζουν να φτιάχνουν ιστορίες και πρέπει να τους διαβάζουμε από πολύ νωρίς.

 

Πότε να περιμένουμε το καινούριο βιβλίο;
Λογικά το Μάιο του 2016.

 

Άλλο βιβλίο για γονείς;
Όχι δεν θα ασχοληθώ παραπάνω. Ήθελα να γράψω ένα βιβλίο για το πώς μεγαλώνουμε την κόρη μας και να παροτρύνω τους μπαμπάδες να ασχοληθούν με τα παιδιά τους.