Το Infokids δημοσίευσε πρόσφατα άρθρο του Κώστα Κρομμύδα. Αναδημοσιεύουμε αποσπάσματα παρακάτω:

Ήρθε η ώρα… Η ώρα που η φύση μάς έστειλε το πιο ηχηρό της μήνυμα:

Εκείνη μπορεί χωρίς εμάς. Εμείς δεν μπορούμε χωρίς εκείνη.

Όλες οι προσπάθειές της να μας προειδοποιήσει έπεσαν στο κενό της ματαιοδοξίας μας. Στον αέναο αγώνα να ικανοποιήσουμε τη φιλοδοξία και το υπέρμετρο εγώ μας. Κι εκείνη υπέμενε στωικά όλον αυτόν τον καιρό να τη θεωρούμε υποδεέστερη, να τη μολύνουμε με την ασεβή συμπεριφορά μας. Μέχρι που έστειλε έναν αόρατο «δάσκαλο» να μας διδάξει από την αρχή όσα είχαμε καταχωνιάσει επιμελώς στο πατάρι της συνείδησής μας.

Έχει τη δυνατότητα μια απειλή που μας φέρνει τόσο κοντά στο τέλος, να γίνει ταυτόχρονα η αρχή ώστε να επανεκτιμήσουμε όλα όσα μας δόθηκαν απλόχερα; Έχει τη δύναμη αυτός ο εχθρός να ενώσει όλους τους ανθρώπους της γης απέναντί του, απειλώντας το ένα και μοναδικό αγαθό για το οποίο δεν είχαμε σκεφτεί ότι πρέπει να πολεμήσουμε; Μπορεί να οπλίσει τη φαρέτρα μας με μοναδικό βέλος την αξία μιας αρετής, που δεν είναι άλλη από την υπομονή;

Η φύση μας έδειξε με τον πιο απλό τρόπο ότι δεν υπάρχει τίποτα δεδομένο αν εκείνη δεν πει την προτελευταία της λέξη (όταν πει την τελευταία, θα είναι αργά). Τα λουλούδια συνεχίζουν ν’ ανθίζουν και χωρίς εμάς. Το περιβάλλον ανασαίνει γιατί εμείς δεν κυριαρχούμε πάνω του. Πήραμε τη θέση των θηρίων και γυρίζουμε στο κλουβί μας, μην μπορώντας να χαρούμε την ομορφιά της φύσης από κοντά, κι εκείνα μας κοιτάζουν με λύπη αφού τους θυμίζουμε όλα τα μαρτύρια στα οποία τα έχουμε υποβάλει. Ίσως νιώθουν οίκτο, αφού γνωρίζουν πώς είναι να αισθάνεσαι φυλακισμένος…

Διαβάστε το πλήρες κείμενο στο Infokids!