Ο συγγραφέας και αρθρογράφος Θεοφάνης Λ. Παναγιωτόπουλος έγραψε τα εξής για τη “Μία Νύχτα Ακόμη” στον Ευρυτανικό Παλμό:
Το «Μια νύχτα ακόμη» είναι το έβδομο κατά σειρά μυθιστόρημα του συγγραφέα Κώστα Κρομμύδα. Ολοκληρώνοντας την ανάγνωση του βιβλίου στον νου μου ήρθε ο στίχος του ποιητή- συγγραφέα Νίκου Καζαντζάκη «Μια αστραπή η ζωή μας…μα προλαβαίνουμε!»
Δεν άφησα ποτέ την ψυχή μου να νιώσει χαρούμενη και ευτυχισμένη. Δεν είχα καταλάβει μέχρι πρότινος πως η ευτυχία είναι επιλογή. Προσκολλημένη στα «πρέπει» και στα «μη», βολεύτηκα σε συνήθειες. Έτρεμα κάθε αλλαγή, και δεν ήταν λίγες οι φορές που καμωνόμουν την ευτυχισμένη, ενώ ήθελα να ουρλιάξω από την καταπίεση. Θα ήθελα, λοιπόν, να είχα προσπαθήσει να πλησιάσω την ευτυχία.
Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί πρωτοπρόσωπη αφήγηση σε όλο το έργο. Πρόκειται για μια συγκινητική εξομολόγηση της ηρωίδας Ισμήνης όπου ο συγγραφέας αριστοτεχνικά καταφέρνει μια εκ βαθέων διείσδυση στα μονοπάτια της γυναικείας ψυχής.
Η Ισμήνη την ημέρα του γάμου της θα νιώσει μια σοβαρή αδιαθεσία όπου δύο μέρες αργότερα θα μάθει πως πάσχει από μια δύσκολη μορφή καρκίνου. Καλείται τότε να πάρει την πιο δύσκολη απόφαση… Κόντρα σε όλους αποφασίσει να φύγει… Η επιθυμία της είναι να ζήσει… να ταξιδέψει, να γευτεί, να γιορτάσει… μια νύχτα ακόμη!
Υπάρχουν ταξίδια που ξεκινούν με μια βαλίτσα στο χέρι. Άλλα, έπειτα από έναν χωρισμό. Κάποια, όταν μια δουλειά σε αναγκάζει να φύγεις χωρίς να αφήσεις τίποτα πίσω σου… Το δικό μου ταξίδι ξεκίνησε τη μέρα που μου ανακοίνωσαν ότι μου είχαν απομείνει μερικοί μήνες ζωής…
Ο λόγος είναι λιτός μα ταυτόχρονα καθηλωτικός. Ένα βιβλίο γεμάτο εικόνες και αρώματα. Ένα οδοιπορικό σε Ελλάδα και Ιταλία.
Η Ισμήνη κρατά το τιμόνι της ζωής μέχρι οι φωτεινοί σηματοδότες να αρχίσουν να τρεμοσβήνουν και να απλώνεται ένα βαρύ σκοτάδι όλο και περισσότερο. Η Ισμήνη θα αναζητήσει την δική της Ιθάκη πλέοντας σε μια θάλασσα που γίνεται όλο και πιο άγρια. Ο φάρος της ζωής δεν σβήνει ποτέ, όμως οι ναυαγοί δύσκολα φθάνουν στην ακτή. Κι αν ακόμη καταφέρουν να φθάσουν πρέπει να έχουν αποθέματα για να αντιμετωπίσουν τις όποιες συνέπειες ενός τέτοιου αγώνα. Αν η Ισμήνη καταφέρει να σωθεί άγνωστο… Ο συγγραφέας μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα έχει την δύναμη να μας μιλήσει για το νησί της ΖΩΗΣ. Όχι σαν γνώση αλλά στην πράξη. Μας βάζει να αναλογιστούμε…
Σημασία τελικά δεν έχει πόσα χρόνια ζει καθένας, αλλά πώς ξοδεύει τον χρόνο που του χαρίστηκε… Η ποιότητα της ζωής μας δεν μετριέται με τον χρόνο, αλλά με τις στιγμές. Η ζωή δεν μας ανήκει. Είναι ένα δώρο που οφείλουμε να μοιραζόμαστε κάθε μέρα με κείνους που μας αγαπάνε και μας αγαπούν… Άργησα πολύ να το καταλάβω, αλλά, έστω και τώρα, κατάφερα να νιώσω τι σημαίνει να είσαι πραγματικά ζωντανός και να αντιλαμβάνεσαι ό,τι συμβαίνει γύρω σου με όλες σου τις αισθήσεις. Αυτό κάνω κι αυτό θα συνεχίσω να κάνω μέχρι να κλείσω τα μάτια μου για πάντα…
Ένα μυθιστόρημα διδακτικό και συγκινητικό. Ένας ύμνος στην ζωή και στον προσωπικό αγώνα που ο καθένας μας καλείται να αντιμετωπίσει. Το «Μια νύχτα ακόμη» είναι ένα εισιτήριο για το καλύτερο ταξίδι της ζωής σου… Ξεκίνησε… πριν είναι πολύ αργά!