Το Βιβλίο της Παρέας δημοσιεύει την κριτική της Εύας Νάτσης για το “Μία Νύχτα Ακόμη”, Ακολουθούν αποσπάσματα από την κριτική:
Γνωρίζοντας καλά πώς να σαγηνεύει την καρδιά των αναγνωστών, ο Κώστας Κρομμύδας, έρχεται ακόμα μία φορά να κλέψει τις εντυπώσεις με ένα ακόμα λογοτεχνικό ταξίδι από αυτά που δεν το ξεχνάς εύκολα. Αν ανήκεις στην ομάδα των αναγνωστών που επιλέγουν ένα βιβλίο που θα τους κρατήσει συντροφιά για πολλές μέρες, δεν θα σας το συνιστούσα. Γιατί το συγκεκριμένο βιβλίο όταν το ξεκινήσεις δεν θα θες να το αποχωριστείς. Με ένα δικό του ξεχωριστό τρόπο διαπερνά όλες σου τις αισθήσεις από την πρώτη σελίδα και δεν σου επιτρέπει να το αφήσεις πριν αντικρίσεις την αλήθεια κατάματα και αισθανθείς την λύτρωση.
Ένα παιχνίδι αντιθέσεων και διλημμάτων που δεν έχουν τέλος… Ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα που διδάσκει, προβληματίζει και μας φέρνει αντιμέτωπους με προβληματισμούς και αποφάσεις που ορίζουν το πεπρωμένο μας. Συνεχώς ξεπηδούν από τις σελίδες του σκέψεις και ερωτήματα για τον άνθρωπο, την προβλέψιμη ζωή της σιγουριάς και της ρουτίνας αλλά και τις αξίες της ζωής. Η αισιοδοξία παίζει ρουλέτα με την απογοήτευση και τον μαρασμό, και κάποιες στιγμές κλείνει τολμηρά το μάτι στην πίστη. Χρησιμοποιώντας την πρωτοπρόσωπη αφήγηση, αισθάνεσαι σε βάθος τις διαρκείς συναισθηματικές μεταπτώσεις του ψυχικού κόσμου της πρωταγωνίστριας μας της Ισμήνης. Αιχμάλωτη σε μία κατάσταση που ποτέ της δεν φανταζόταν ότι θα της συμβεί, φορτωμένη με υποσυνείδητες ανησυχίες, και ενώ οι καταστάσεις δεν την αφήνουν να πάρει ανάσα ακλουθώντας σαν χαστούκια το ένα μετά το άλλο, παίρνει την απόφαση ν’ αναμετρηθεί με τις ψυχικές δυνάμεις της. Πέφτει και σηκώνεται και εμείς παρακολουθούμε με αγωνία, τρομαγμένοι μπροστά σε κάθε αδιέξοδό της. Φορώντας το προσωπείο της ηρεμίας και της σιγουριάς, αποφασίζει να ζήσει αυτό που πάντα ονειρευόταν… Το ταξίδι στην Ιταλία. Αποφασίζει να ζήσει το μέλλον σαν να μην υπάρχει αύριο, γιατί το μέλλον αυτό, είναι ΤΟ ΤΩΡΑ!
Ο φόβος ενός ανύπαρκτου μέλλον και η αισιοδοξία του να ζήσεις ευτυχισμένος το τώρα, τονίζοντας με τον τρόπο αυτό την αλληγορία της ζωής και τις αντιφάσεις της, είναι δυο στοιχειά που ο κ. Κρομμυδας κατάφερε να συνδέσει πολύ έξυπνα και εύστοχα και πραγματικά αξίζει συγχαρητήρια γι αυτό. Η αφηγηματική ικανότητα του κυριολεκτικά καθηλώνει. Μεταφέρει την ομορφιά των τοπίων, τις μυρωδιές που αναδύονται από την πλούσια βλάστηση ταξιδεύοντας στο μαγευτικό Μοντεπουλτσιανο, στο Λουγκανο, στο Μπελάτζο, στις παραδόσεις και τα έθιμα, μεταφέροντας σου την ερωτική αύρα που είναι διάχυτη παντού. Η ατμόσφαιρα παίζει βασικό και πρωταρχικό ρόλο και σε συνδυασμό με την ψυχολογία της ηρωίδας μας, συνθέτουν το καταλληλότερο σκηνικό για την έκβαση της ιστορίας.
Σ’ αυτό το μυθιστόρημα δεν μπορείς να μείνεις αμέτοχος: συμπάσχεις, χάνεσαι στις σκέψεις των πρωταγωνιστών, αναπνέεις και ζεις μαζί τους, αγωνιάς για την έκβαση των καταστάσεων, και χωρίς να το αντιληφθείς αφουγκράζεσαι και τις δικές σου ανησυχίες…
Ίσως να έχουμε κατακτήσει την επιστήμη και παράλληλα να έχουμε σημειώσει αλματώδεις προόδους σε όλους τους τομείς, δεν έχουμε μάθει όμως το βασικότερο, την “τέχνη της ζωής”. Το βιβλίο αυτό πραγματικά δίνει σε όλους μας ένα μάθημα ζωής. Τα θεωρούμε όλα τόσο δεδομένα αφήνοντας την υλοποίηση των ονείρων μας πάντα στο μέλλον, όταν “τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα”. θα γίνουν όμως; Και κάπως έτσι αφήνουμε το σήμερα να κυλά, χωρίς να σκεφτόμαστε ότι το σήμερα είναι το αποτέλεσμα του χθες και βάση για το αύριο. Κι’ αν το αύριο δεν έρθει ποτέ; Θα μείνουμε με τα όνειρα που κάναμε, αλλά που δεν τολμήσαμε να τα κάνουμε πράξη; Έτσι, λοιπόν, αυτό το βιβλίο αξίζει να το διαβάσουμε όχι μόνο μία φορά, αλλά πολλές, για να παίρνουμε μαθήματα ζωής και να μην ξεχνάμε ότι δεν πρέπει να μεταθέτουμε για αύριο αυτό που μπορούμε να κάνουμε σήμερα, ΤΩΡΑ!!!
Συναισθήματα, εικόνες, σκέψεις, ενοχές, λάθη, γίνονται όλα ένα κουβάρι και μόνο όταν καταφέρεις να βρεις την άκρη του νήματος θα λυτρωθείς….