Μυρωδιά από σανίδι

Σελίδα 431. Τέλος ιστορίας. Μετά τι ακολουθεί; Δάκρυα ένα ποτάμι χειμαρρώδες. Κλάμα βουβό, λυτρωτικό, ανεξάντλητο. Είναι από τις φορές που σκέφτεσαι όταν ολοκληρώνεις την ανάγνωση ενός βιβλίου πως αυτό το τελευταίο σ’άγγιξε ένα κλικ, βασικά πολλά κλικ παραπάνω. Σε διαπέρασε σαν, πως να το παρομοιάσω πετυχημένα, δε ξέρω. Φοβάμαι. Διστάζω πως ό, τι σας γράφω δεν είναι αρκετό μπροστά σ αυτό που αισθάνθηκα για να σας το μεταδώσω.

Μυρωδιά από σανίδι

Σ’ αγαπώ…Δεν έχω τίποτα άλλο να πω… πιο απλό,  πιο βαθύ, πιο μεγάλο!

Αυτοι οι στίχοι απο την ποιήτρια Μυρτιώτισσα, θα μπορούσαν να αποτυπώσουν τον πιο μεγάλο έρωτα που έζησα, μεσα απο τις σελιδες του νεου αισθαντικού βιβλίου του συγγραφέα Κώστα Κρομμύδα.

Ενας έρωτας που καθε άνθρωπος θέλει να ζήσει,  δυνατός, απόλυτος, ακραίος… ενας έρωτας που τρέφεται απο το πάθος και την σαρκική ηδονή, όμως αφυδατώνεται απο την ζήλεια και πεθαίνει απο το πείσμα  και τον εγωισμό… ομως αλήθεια, σε εναν τέτοιο έρωτα το Τέλος γράφεται με τελεία η με ερωτηματικό;

Άλλωστε όπως λεει κι ενα απόσπασμα του βιβλίου “Ο έρωτας, ο αληθινός έρωτας, ο ενας έρωτας, είναι η προέκταση της ψυχής,  της καρδιάς, του κορμιού και του μυαλού σου. Δεν μπορείς χωρίς να τον έχεις, δεν αντέχεις να τον αφήσεις και να συμβιβάσεις τη ζωη σου με οτιδήποτε λιγότερο.

Αυτον τον μοναδικό έρωτα  περιγράφει ο συγγραφέας στο νεο του πόνημα, εμπνευσμένος απο αληθινά γεγονότα, απο εναν αληθινό θυελλώδη έρωτα…

Η μυθοπλασία συναντά την πραγματικότητα και το αποτέλεσμα μαγεύει και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη.

Δυο πρωταγωνιστές του θεάτρου, εκτος απο την μυρωδιά απο σανίδι…οσφρίζονται και την μυρωδιά απο έρωτα,  εναν έρωτα που ξεκίνησε απο μια τυχαία γνωριμία, συνεχίστηκε απο μια αμοιβαία αντιπάθεια και ολοκληρώθηκε σε εναν απόλυτο ερωτα, του οποίου πάντα η (υποτιθέμενη)  λήξη έρχεται με ενα δυνατό μίσος, το οποίο κρύβει ενα καταπιεσμένο πάθος, μια κρυφή ηδονή.

Η Λυδία  και ο Νικόλας, με ταξίδεψαν  στο νησί των απόλυτων συναισθημάτων, σε ενα αέναο πάθος, ομως και οι υπόλοιποι δευτεραγωνιστές μου έμαθαν πολλα…Η Βασιλική,  την έννοια της πραγματικής και ανιδιοτελούς αγάπης, η Σμαράγδα της πιστής αφοσίωσης και κρυφής αγάπης, που η αξιοπρέπεια κράτησε το επίπεδο τοσο υψηλά,  οσο και η αξία της συγκεκριμένης γυναίκας.

Συγκινήθηκα, έκλαψα, γέλασα, έζησα μεσα απο τις 431 σελίδες, αυτου του βιβλίου.

Είχα χρόνια να αισθανθώ έτσι,  μια ιστορία που σου τονίζει την ουσία της ιδιας της ζωης, το μοίρασμα των στιγμών, την αγάπη προςτον συνάνθρωπο, την έννοια της αληθινής μητρότητας…ποσα συναισθήματα!

” Καθετί που ζούμε αποκτά μεγαλύτερη αξία οταν το μοιραζόμαστε με εναν άνθρωπο της καρδιάς μας”. Ποσο αληθινό και σοφό…αρκει εμεις οι άνθρωποι να ανακαλύψουμε την έννοια του, μεσα απο εμας, να το αναζητήσουμε σε εναν εσωτερικό δρόμο που εχει ως αρχή την ψυχή μας…

Η” Μυρωδιά απο σανίδι” χωρίζεται σε τρείς εποχές,  στο παρελθόν, στο ενδιάμεσο και στο παρόν. Αυτη η εναλλαγή απο τη μια εποχή στην άλλη,  οδηγεί σε μια ξεκούραστη ανάγνωση, που τόσο περίτεχνα ο συγγραφέας το πράττει.

Άρτια δομημένο, δυνατή γραφή, με μια εξαιρετική πλοκή που σε κάνει να μην θες να το αφήσεις απο  χέρια σου αλλα ταυτόχρονα δεν θες και να τελειώσει…

Πολυ σημαντικό στοιχείο στην γραφή του συγγραφέα, που εχω παρατηρήσει και σε προηγούμεναα έργα του ειναι πως δεν αφήνει κανένα κενό στην ιστορία,  ακόμη και η πιο μικρή λεπτομέρεια καταγράφεται μεσα στις επόμενες σελίδες του, ετσι ωστε ο αναγνώστης να εχει μια ολοκληρωμένη άποψη και γνώση.

Μέσα απο αυτο το έργο μαθαίνεις περα απο τα δυνατά συναισθήματα του έρωτα,  της ζήλειας, του λάθους, του πάθους και των αντίστοιχων συνεπειών τους, στοιχεία απο την Τέχνητου Θεάτρου.

Εξαιρετικά εργα μεγάλων συγγραφέων, παραστάσεις, πάλκο, πλατεία , κουίντα, θίασος , θεατράνθρωποι…

Τοσες λεπτομέρειες,  που όμως συναρμολογούν τα κομμάτια της ιστορίας, οπως τα κομμάτια της ψυψής των ηρώων…

Αυτες οι έννοιες σε κάνουν να αγαπήσεις την Τέχνη του Θεάτρου, να ψάξεις του ήρωες σου, να σημειώσεις τα σημεία που “σφράγισε” η ψυχή σου.

Η ” Μυρωδιά απο σανίδι” σε κάνει να αναπολείς τον μεγάλο έρωτα που κάποτε έζησες…αλλα έμεινε ανεκπλήρωτος απο επιλογή σου, οπως αναφέρεται και στο βιβλίο.Επειδή δείλιασες μπροστά στα θέλω σου και τον άφησες να φύγει απο ανασφάλεια….προτίμησες την ασφάλεια των πρέπει σου…

Ομως κάθε απόλυτος έρωτας ζει στις στιγμές… η ζωη περνάει…οι στιγμές μένουν κι αυτες είναι το σύνολο των εμπειριών μας, οι οποίες μας οδηγουν στην ευτυχία… χωρίς λογική μα μόνο με την καρδιά… και ναι υπάρχουν κατι κολασμένες στιγμές που έχουν την έκσταση του παραδείσου, οπως είπε η Λυδία στον Νικόλα οταν σε ενα γύρισμα ταινίας,  το φιλί που τους ένωσε διήρκησε πολυ περισσότερο απο οσο όριζε το σενάριο… γιατι το πάθος δεν εχει τέρμα μονο αρχή…χωρίς τέλος…

Μια παράσταση που η αυλαία δεν πέφτει ακόμα κι αν το έργο ” τελειώσει” και οι πρωταγωνιστές απομακρυνθούν…η σπίθα θα παραμένει αιώνια και κάποια στιγμή θα συνεχιστεί μέσα απο ενα αλλο ζευγάρι… οπως η Μάρω και ο Μίλτος που έζησαν το σεργιάνι του Έρωτα μεσα απο τα σοκάκια του νησιού της Μπουμπουλίνας, τις Σπέτσες.

Αυτο το βιβλίο,  για μενα το πιο αισθαντικό του Κώστα Κρομμύδα, το πιο ερωτικό,  το πιο δυνατό σε συναισθήματα, χαράχτηκε στην αναγνωστική μου μνήμη, άγγιξε τις πιο ευαίσθητες χορδές  της ψυχής μου και χαίδεψε κάθε σημάδι του έρωτα που κάποτε έζησα τοσο απόλυτα και δυνατά.

Αξίζει να το διαβάσετε…θα ζήσετε μοναδικές στιγμες…θα νιώσετε την αλήθεια της ίδιας της ζωής, θα νοσταλγήσετε τον έρωτα που…χάθηκε η θα νιώσετε την ανυπομονησία του έρωτα που ακόμα δεν ήρθε…αλλα πάντα περιμένετε…

Αυτον τον έρωτα που δεν γνωρίζει όρια  και ο, τι ζει είναι έντονο, δυνατό, ακραίο και ύστερα  μετουσιώνεται σε αγάπη που δεν έχει τέλος…παρά μόνο στις σελίδες του βιβλίου…

Κωνσταντίνα Βαβάση

Μυρωδιά από σανίδι

Είχα χρόνια να κρατήσω μολύβι και να υπογραμμίζω σε βιβλίο που διαβάζω αυτά που σαφώς θέλω να διαβάσω ξανά και ξανά.. ένα καινούριο βιβλίο από έναν αγαπημένο συγγραφέα που δεν με απογοήτευσε διόλου.. όπως το περίμενα και πολύ πολύ καλύτερο.. με όλα αυτά τα στοιχεία που σε πιάνουν από το χέρι και σε βάζουν στα τρίσβαθα της καρδιάς των πρωταγωνιστών , για να γέλασεις , να κλάψεις, να απογοητευτείς μαζί τους..

Μυρωδιά από έρωτα θα έλεγα εγώ… άφησα κάποιες ώρες να περάσουν ,να συνειδητοποιήσω τι διάβασα, τι αισθάνθηκα , που ταξίδεψα, τι έμεινε…

Ένα βιβλίο που ο τίτλος σε προδιαθέτει για κάτι μαγικό… Ένας έρωτας.. αμέτρητες παραστάσεις.. λίγοι οι πρωταγωνιστές.. μεγάλος ο θίασος.. μπροστά από τα φώτα εκεί όπου όλα είναι λαμπερά και το χειροκρότημα σου δίνει ζωή.. και πίσω όμως από τα φώτα, εκεί που οι θεατές δεν υπάρχουν, και η αλήθεια στέκεται γυμνή και σε προκαλεί…

Υπάρχουν και αυτοί οι μεγάλοι έρωτες που μπορεί και ποτέ να μην συναντήσεις στην ζωή σου.. τόσο μεγάλοι σαν το απέραντο του ουρανού και της θάλασσας.. συνυφασμένοι ξεκάθαρα με την μαγεία του ηλιοβασιλέματος . Η ζωή είναι γεμάτη ηλιοβασιλέματα. Το ηλιοβασίλεμα που συμβολίζει κάθε τελεία που επιλέγουμε ή δεν επιλέγουμε εμείς να βάλουμε. Για όλα αυτά τα τέλη που μας πλήγωσαν , θα υπάρχει πάντα ένα ηλιοβασίλεμα να καταλαβαίνει τις νοσταλγίες μας και την μελαγχολία μας. Θα υπάρχει ένα ηλιοβασίλεμα με άπειρα χρώματα να συνοδεύει τον επίλογο μιας συγκεκριμένης ημέρας, αγάπης, απόφασης …. λίγο πριν την αρχή της επόμενης. Λίγο πριν την ανατολή… και κάπως έτσι ο ένας είναι εδώ.. ο άλλος εκεί , παντού και όπου… γιατί ο έρωτας δεν πεθαίνει..

nostimotato.blogspot.com

Μυρωδιά από σανίδι

Η δημοσιογράφος Μάρω Κούρτη καταφέρνει να συναντήσει τον γοητευτικό και πλέον αποτραβηγμένο από τα φώτα της δημοσιότητας ηθοποιό Νικόλα Δούκα και να του πάρει μια αποκλειστική συνέντευξη. Η έκπληξή της είναι μεγάλη όταν, μετά από μια σειρά επισκέψεων, ο ηθοποιός τής αναθέτει να γράψει τη βιογραφία του σε βιβλίο που θα δημοσιευτεί δέκα χρόνια μετά τον θάνατό του. Έτσι, η Μάρω ταξιδεύει χάρη σε αυτές τις αναμνήσεις στη σύγχρονη θεατρική ιστορία της Αθήνας και μαθαίνει εκ των ένδον τι πραγματικά συνέβη όταν διαλύθηκε ο έρωτας του Νικόλα Δούκα και της Λυδίας Ρανιέρη, του πιο λαοφιλούς και αγαπημένου καλλιτεχνικού ντουέτου της δεκαετίας του 1960. Γιατί την εμπιστεύτηκε ο γοητευτικός αυτός άντρας; Πόσο ευτυχισμένοι είναι στην πραγματική τους ζωή οι ηθοποιοί όταν σβήνουν τα φώτα της ράμπας; Πόσα εμπόδια έχουν να παλέψουν ως την καταξίωση και πόσο εύκολα μπορεί να κρατηθεί ένας δυνατός έρωτας που βλασταίνει σε θεατρικό σανίδι;

Η ιστορία ξεδιπλώνεται κυρίως σε δύο χρονικές περιόδους: τη δεκαετία του 1990, όπου η Μάρω παίρνει τη συνέντευξη, και στο παρελθόν, από την Κατοχή και την πρώτη γνωριμία Νικόλα και Λυδίας ως το σχετικά πρόσφατο στην εξιστόρηση παρελθόν ενώ δε λείπουν και περιστατικά που λαμβάνουν χώρα στην παρουσίαση του βιβλίου που κατάφερε να γράψει η νεαρή δημοσιογράφος. Η αφήγηση είναι απλή, στρωτή, με μεγάλη ένταση και συναίσθημα ανάμεσα στις γραμμές, με τις απαραίτητες ανατροπές που θα τραβήξουν και θα κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Είναι μια ρομαντική ιστορία αγάπης, δυνατή, με τις διαβαθμίσεις της, τα πάνω και τα κάτω της, τις ζήλιες και δυστυχώς τις παρεξηγήσεις που θα φέρουν τον οριστικό χωρισμό. Οι εντάσεις ανάμεσα στο ζευγάρι προέρχονται από περιστατικά που «δεν είναι αυτό που δείχνουν» και οι δυο τους ακολουθούν την πεπατημένη οδό του «οδόντα αντί οδόντος», κρύβοντας τα πραγματικά τους συναισθήματα ο ένας από τον άλλον και κυρίως από τους εαυτούς τους, καθαρά από εγωισμό και πείσμα.

Κι όμως, η ιστορία δεν είναι κοινότοπη, όσο κι αν η περίληψη που παρέθεσα τη δείχνει ως τέτοια. Με ένα μελετημένο ιστορικό φόντο, με τα απαραίτητα δείγματα αληθοφάνειας και ρεαλισμού, με την αρμονική εμπλοκή της πραγματικότητας και της μυθοπλασίας, το κείμενο φτιάχνει μια ιστορία αγάπης-σήμα κατατεθέν της γραφής του κυρίου Κρομμύδα. Τρυφερότητα, προσοχή στη λεπτομέρεια, σεβασμός στον αναγνώστη και ιδανικός χειρισμός πλοκής και συναισθημάτων είναι χαρακτηριστικά γνωρίσματα του κειμένου που με παρέσυραν από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα. Πίστεψα στον έρωτα Νικόλα και Λυδίας, αγκάλιασα τη Βασιλική που έδειξε τέτοια ακεραιότητα χαρακτήρα, συγκινήθηκα με την πιστή αφοσίωση της οικονόμου Σμαράγδας, απόλαυσα το έξυπνο παιχνίδι του συγγραφέα με την ιστορία της Μάρως, της οποίας η προσωπική ζωή ξεδιπλώνεται παράλληλα με την ιστορία του μεγάλου θεατρικού έρωτα.

Το μυθιστόρημα δείχνει ξεκάθαρα πως ο συγγραφέας έχει μετουσιώσει τις εμπειρίες του από το θέατρο σε ένα όμορφο, καλογραμμένο κείμενο, διαποτισμένο από αυτήν τη μυρωδιά του σανιδιού που δε φεύγει από τα ρουθούνια σου όταν εμποτιστείς σε αυτήν. Παρασκήνια, φουαγιέ, πρωτοσέλιδα, αυτόγραφα, χειροκρότημα, όλα αυτά τα μαγικά χαρακτηριστικά είναι παρόντα και στολίζουν το κείμενο. Επιπλέον, κατά την εξέλιξη της αγάπης μεταξύ των δύο βασικών πρωταγωνιστών, υπάρχουν σαφέστατες αναφορές σε πραγματικές ιστορίες καλλιτεχνικού περιεχομένου, όπως π. χ. στη δολοφονία της Ελένης Παπαδάκη και στην Έλλη Λαμπέτη. Ειδικά η τελευταία επηρέασε πολύ την πλοκή, μιας και αποτυπώθηκε στις σελίδες  ο θρίαμβος από τον σπαρακτικό μονόλογο «Ανθρώπινη φωνή», που κατέκτησε κοινό και κριτικούς, καθώς και άλλα τραγικά γεγονότα της ζωής της. Πάντως, παρ’ όλο που παρατίθενται τέτοια περιστατικά μόνο σε αδρές γραμμές και χωρίς αναφορά στα πραγματικά ονόματα, μου έκανε εντύπωση η πλήρης σχεδόν καταγραφή της παράστασης «Όρνιθες» του Αριστοφάνη από τον Κάρολο Κουν το 1959, στην οποία καταγράφτηκε λεπτομερώς η αναστάτωση που προκάλεσε στο θεατρικό κοινό της εποχής η πρωτοπορία και η διαφορετικότητα του ανεβάσματος από ό,τι είχαν συνηθίσει ως τότε οι θεατές. Μάλιστα, τα λόγια του αξεπέραστου αυτού θεατράνθρωπου είναι συγκλονιστικά και επηρεάζουν τη νοοτροπία του Νικόλα Δούκα που ήταν παρών! Αλήθεια και ψέμα, πραγματικότητα και μυθοπλασία, όλα μπερδεύονται νωχελικά και αρμονικά και στη σκηνή και στις σελίδες!

Άλλο ένα θετικό χαρακτηριστικό του βιβλίου είναι η παράθεση αποσπασμάτων από γνωστά και κλασικά έργα της παγκόσμιας δραματουργίας, κάτι που δίνει αληθοφάνεια και αμεσότητα κατά την ανάγνωση, επιπλέον όμως παρακινεί τον αναγνώστη να ψάξει για το πλήρες κείμενο σε περίπτωση που κάτι του άρεσε. Σαίξπηρ, Κοκτώ, Τέννεση Ουίλλιαμς και πολλοί άλλοι καταξιωμένοι συγγραφείς περνάνε από και ζωντανεύουν τις σκηνές που περιγράφει με αμεσότητα ο κύριος Κρομμύδας. Επιπλέον, εν είδει υποσημειώσεων, στο τέλος του μυθιστορήματος δίνονται σύντομες εγκυκλοπαιδικές πληροφορίες για τα έργα που αναφέρθηκαν στις προηγούμενες σελίδες.

Η «Μυρωδιά από σανίδι» είναι ένα τρυφερό και συγκινητικό μυθιστόρημα, με ένα μη αναμενόμενο τέλος που μου έφερε δάκρυα στα μάτια και ταυτόχρονα με διαβεβαίωσε πως έτσι έπρεπε να ολοκληρωθεί αυτή η ιστορία. Ο κόσμος του θεάτρου έρχεται χωρίς φτιασιδώματα στο φως μέσα από το νέο βιβλίο του κυρίου Κρομμύδα και δείχνει στον αναγνώστη πως ο άνθρωπος που αυτός χειροκροτεί στο τέλος μιας παράστασης έχει σάρκα, οστά, ψυχή μα πάνω απ’ όλα καρδιά.  Αγαπάει, πονάει, προδίδεται, ζηλεύει μα πάνω απ’ όλα ελπίζει. Κι η αυλαία καιροφυλακτεί για να πέσει στην πιο απρόσμενη στιγμή!

Πάνος Τουρλής

Μυρωδιά από σανίδι

Μυρωδιά από σανίδι

Ο Κώστας Κρομμύδας, αυτή τη φορά, ενισχύει την πένα του με την πρότερη ιδιότητά του ως ηθοποιός σε μια σύμπραξη των δυο χώρων που αποτελούν τα διαχρονικά του πάθη:

Θέατρο και…Βιβλίο, λοιπόν, σε έναν συνδυασμό που μας ταξιδεύει σε αλλοτινές, πιο ανυποψίαστες και λαμπερές εποχές για να αποθεώσει τον επαναστάτη έρωτα!

ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Η Μάρω Κούρτη μια νεαρή δημοσιογράφος κατορθώνει με κόπο, να εξασφαλίσει συνέντευξη με τον απρόσιτο θρύλο του Ελληνικού Θεάτρου, Νικόλα Δούκα, που έχει αποσυρθεί στη βίλα του.
Για κακή της τύχη φτάνει με καθυστέρηση για να βρεθεί μπροστά σε έναν επιβλητικό, βλοσυρό οικοδεσπότη, ο οποίος θα την αιφνιδιάσει ωστόσο, επιλέγοντας εκείνη για να συγγράψει τη βιογραφία του.
Όσο περνά ο καιρός ο Νικόλας Δούκας ανοίγει την ψυχή του στη νεαρή δημοσιογράφο ξετυλίγοντας την τραγική του ιστορία όπως στιγματίστηκε από τη μοιραία του σχέση μς την πρωταγωνίστρια Λυδία Ρανιέρη.
Η τρυφερή σχέση που θα αναπτυχθεί με τον θρυλικό ηθοποιό θα οδηγήσει τελικά τη Μάρω στο δικό της δρόμο για την αυτογμωσία και την δική της ολοκλήρωση…

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Ο Κώστας Κρομμύδας εδραιώνει τη θέση του ανάμεσα στις δυναμικές πένες της γενιάς του με το έκτο του μυθιστόρημα, που συνιστά το πιο μεστό του βιβλίο, κουβαλώντας ενα βαρύ συναισθηματικό φορτίο που αγγίζει τον καθένα.

“Η Μυρωδιά Από Σανίδι” κινείται στα πλαίσια ενός ερωτα σπαρακτικού όπως συμβαίνει γενικότερα, με τα έργα του Κρομμύδα που- όλα τους- συνατιώνται σε αυτόν τον κοινό παρονομαστή, όσο κι αν το καθένα διατηρεί την πρωτοτυπία του.

“Η Μυρωδιά Από Σανίδι” μιλά για τον έρωτα, αφήνοντας τα γραφικά τοπία προηγούμενων έργων (Ουρανόεσσα, Θύελλα) για να “κρυφτεί”, αυτήν τη φορά,στα συναρπαστικά παρασκήνια, του θεάτρου, ψηλαφώντας το σκοτάδι πίσω από τους προβολείς και τις βελούδινες κουρτίνες της αυλαίας!
Ένα βιβλίο με γλωσσική αρμονία και ιδανικές ισορροπίες που εμπνέουν συναισθήματα χωρίς να τα εκβιάζουν.
Παρά τη φαινομενική απλότητα της ιστορίας ο Κώστας Κρομμύδας δεν υποπίπτει σε κοινοτυπίες χαρίζοντας ένα μυθιστόρημα που κυλά και παρασέρνει αβίαστα στη δίνη του χωρίς καλά καλά να το αντιληφθείς καθώς γυρίζεις ανυπόμονα τις σελίδες του.

Και” Η Μυρωδιά Από Σανίδι” είναι επίσης δομημένη, κατά την προσφιλή συνήθεια του συγγραφέα, σε διττό χρονικό άξονα:
Μια αφορμή από τη σύγχρονη εποχή, ατενίζει ένα νοσταλγικό χθες που κυοφόρησε μυστικά και πάθη.

Πρώτη φορά, εντούτοις, ο βασικός αφηγητής του παρόντος που αναζητά τον δρόμο του, σε πρώτο πρόσωπο, είναι γυναίκα κι όχι άντρας όπως στα προηγούμενά του.
Η δημοσιογράφος Μάρω μιλά για τη μοναδική της συνάντηση με τον σπουδαίο πρωταγωνιστή Νικόλα Δούκα., που θαυμασε -κι όχι άδικα- ως μέντορα.

Οι αφηγησεις του ηλικιωμένου πλέον ηθοποιού σε κείνη ανοίγουν το παράθυρο σε μια μεγάλη αγάπη, που την ανακαλύπτουμε κλιμακωτά μέσα από το κασετοφωνάκι της δημοσιογράφου.

Ο ίδιος ο Νικόλας Δούκας σπάει ανεξήγητα τη μοναχικότητά του κι εκχωρεί τα κλειδιά της ψυχής του σε μια σχέση πατρική που σκορπίζει ζεστασιά με τη διάφανη τρυφερότητά της
Τη συνοδεύει όμως η απορία γιατί άραγε εκείνος ο φημισμένος άντρας αφέθηκε στη γλυκιά αυτήν συνηθισμένη κοπέλα;

Ο γηραιός Νικόλας Δούκας,γενικότερα, επιβάλλει τη στιβαρή του παρουσία σε όλες τις σελίδες υπερτερώντας κάθε άλλου προσώπου στο βιβλίο, κι είναι εκείνος που επιλέγει πότε θα ξεπηδήσουν οι μνήμες ενός ερωτευμένου άντρα που έζησε το απόλυτο.

Ένας εκούσιος δέσμιος μιας αγάπης που τα δίνει όλα.
Μια γυναίκα άπιαστη σαν αερικό, εύθραυστη σαν κλαράκι μυγδαλιάς, βακχικά ερωτική σαν ακόλουθος διονυσιακής συντροφιάς.Συνάμα όμως και απέραντα τραγική.

Ένα ζευγάρι συμπληρωματικό όπως η φωτιά και το νερό και μέσα σε όλα το αμμόνι της Τέχνης που σφυρηλατεί ψυχές..Κάπου εδώ παρεισφρέει το Άρωμα από Σανίδι.Μυρωδιά αρωμάτων, λουλουδιών κι έξαψης.Καμιά φορά και μυρωδιά θανάτου…
Εκεί που το Εγώ γίνεται πρόσφορο για να τεμαχιστεί σε χιλιάδες άλλα, καθώς διαθλάται μέσα από τις “ψυχές” που ποιεί, συνομιλώντας με την Αιωνίότητα.
Μύστες της Τέχνης και του έρωτα οι πρωταγωνιστές μας, δίνοντας υπόσταση στα ίδια τα βιώματα του ηθοποιού- συγγραφέα!

Το ζευγάρι του Δούκα και της Ρανιέρη φέρνει ευθέως στη μνήμη τη στιβαρότητα πρωταγωνιστών βεληνεκούς όπως ένας Μινωτής και μια Παξινού.

Αμυδρά γεννά μνήμες από το αλησμόνητο πάθος και τις σκοτεινές στιγμές της ταλανισμένης Έλλης Λαμπέτη και του αινιγματικού Δημήτρη Χορν σε αρκετές στιγμές, ενώ την ίδια στιγμή θυμίζει τη διαχρονική- καλλιτεχνική κι ερωτική- ταύτιση της Έλλης Φωτίου και του Στέφανου Ληναίου.
Ένα δίδυμο, που για τον αναγνώστη κομίζει αναγνωρίσιμα ίσως στοιχεία από μια γοητευτική “μυθολογία” του Ελληνικού Θεάτρου και μιας νοσταλγικής Αθήνας που χάθηκε ανεπιστρεπτί μαζί μετα γιασεμιά της κάτω από το τσιμέντο και το στρες.
Παρόλαυτα, το ζευγάρι μας αναπτύσσει τη δική του αυτόνομη δυναμική, παρασύροντάς μας στο προσωπικό του δράμα.

Πλάι τους κι άλλα πρόσωπα σε μια ιστορία που αναδεικνύει αξίες όπως η αφοσίωση κι η μεγαλοψυχία η καλοσύνη που υπερβαίνει τον πληγωμένο εγωισμό.
Με τη μυθοπλασία συμπλέκονται και πραγματικά περιστατικά με κορυφαίο την τολμηρή μεταφορά που επεχείρησε ο καινοτόμος πρωτεργάτης του Ελεύθερου Θεάτρου, Κάρολος Κουν στους Όρνιθες του Αριστοφάνη με μάρτυρες το κοινό της Θεσσαλονίκης και τις αντικρουόμενες αντιδράσεις.
Αυτή η στιγμή θα γίνει απαρχή για ένα γαιτανάκι εξελίξεων που ισορροπεί ανάμεσα στο ψυχικό μεγαλείο και τον απώτατο πόνο.

Στην πορεία αυτή παρελαύνουν κορυφαίοι θεατρικοί δημιουργοί από τον Ευρυπίδη και τον Σαίξπηρ μέχρι τον Τεννεσι Ουίλλιαμας και τον Φρεντερίκο Γκαρθία Λόρκα.
Τα χωρία λειτουργούν σαν προοίμια καταστάσεων στις ζωές των πρωταγωνιστων.

Το κείμενο του Κώστα Κρομμύδα- περισσότερο από κάθε άλλο του- αποκτά ένα δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης:
“Η Μυρωδιά Από Σανίδι”,δηλαδή, διατρέχει αυτές τις σπουδαίες στιγμές του Παγκόσμιου Θεάτρου- όχι με τη ματαιοδοξία ενός ρηχού φιλολογικού εμπλουτισμού:

Μέσα από τις στιγμές των κεντρικών ηρώων, σταθμοί του παγκόσμιου ρεπερτορίου προσλαμβάνουν τώρα συμβολικές διαστάσεις- νευραλγικές για την εξέλιξη της πλοκής και των χαρακτήρων, προδίδοντας στο μυθιστόρημα αυτό μια αλληγορική χροιά.
Η ίδια η αγάπη του Νικόλα και της Λυδίας ενόσο ξετυλίγεται στον χρόνο, συνιστά ένα διακειμενικό κράμα που συνενώνει την παραφορά της Μπλανς, την απόγνωση του Κοκτώ, τη μοναξιά της Γέρμα , την παράνοια της Μήδειας.

Επιδέξια ο Κώστας Κρομμύδας επιστρατεύει την άλλη ιδιότητα ως Δάσκαλος του Θεάτρου, αναδεικνύοντας την παιδευτική αξία έργων παγκόσμιας ακτινοβολίας, (που μετέφρασε, μάλιστα, ο ίδιος.)
Ο θεατρικός λόγος κορυφαίων δραματουργών και τα πάθη των διαχρονικών ηρώων τους ανάγονται εν τέλει σε κιβωτο της απώτατης υπαρξιακής αλήθειας, που τα πρόσωπα στον Κρομμύδα καλούνται να αντικρύσουν σπάζοντας τις αλυσίδες του εγωισμού.
Οι αποκαλύψεις σκηνοθετημένες με μαεστρία επιφυλάσσουν ένα κρεσέντο αλησμόνητο σε ένα φινάλε γεμάτο ανθρωπιά, πάθος και φως -αντάξιο όλης της θεατρικής παράδοσης που υμνεί το βιβλίο αυτό.

Το σχήμα της αριστοτελικής κάθαρσης λειτουργεί υποδειγματικά στη Μυρωδιά Από Σανίδι του Κώστα Κρομμύδα, ιχνηλατώντας τη Μυσταγωγία της Τέχνης που αναβαπτίζει τον θνητό άνθρωπο σε κληρονόμο του Ουρανού…

stonasterismotouvivliou.blogspot.com

Μυρωδιά από σανίδι

Μυρωδιά από σανίδι

Η δημοσιογράφος Μάρω Κούρτη καταφέρνει να συναντήσει τον γοητευτικό και πλέον αποτραβηγμένο από τα φώτα της δημοσιότητας ηθοποιό Νικόλα Δούκα και να του πάρει μια αποκλειστική συνέντευξη. Η έκπληξή της είναι μεγάλη όταν, μετά από μια σειρά επισκέψεων, ο ηθοποιός τής αναθέτει να γράψει τη βιογραφία του σε βιβλίο που θα δημοσιευτεί δέκα χρόνια μετά τον θάνατό του. Έτσι, η Μάρω ταξιδεύει χάρη σε αυτές τις αναμνήσεις στη σύγχρονη θεατρική ιστορία της Αθήνας και μαθαίνει εκ των ένδον τι πραγματικά συνέβη όταν διαλύθηκε ο έρωτας του Νικόλα Δούκα και της Λυδίας Ρανιέρη, του πιο λαοφιλούς και αγαπημένου καλλιτεχνικού ντουέτου της δεκαετίας του 1960. Γιατί την εμπιστεύτηκε ο γοητευτικός αυτός άντρας; Πόσο ευτυχισμένοι είναι στην πραγματική τους ζωή οι ηθοποιοί όταν σβήνουν τα φώτα της ράμπας; Πόσα εμπόδια έχουν να παλέψουν ως την καταξίωση και πόσο εύκολα μπορεί να κρατηθεί ένας δυνατός έρωτας που βλασταίνει σε θεατρικό σανίδι;

Η ιστορία ξεδιπλώνεται κυρίως σε δύο χρονικές περιόδους: τη δεκαετία του 1990, όπου η Μάρω παίρνει τη συνέντευξη, και στο παρελθόν, από την Κατοχή και την πρώτη γνωριμία Νικόλα και Λυδίας ως το σχετικά πρόσφατο στην εξιστόρηση παρελθόν ενώ δε λείπουν και περιστατικά που λαμβάνουν χώρα στην παρουσίαση του βιβλίου που κατάφερε να γράψει η νεαρή δημοσιογράφος. Η αφήγηση είναι απλή, στρωτή, με μεγάλη ένταση και συναίσθημα ανάμεσα στις γραμμές, με τις απαραίτητες ανατροπές που θα τραβήξουν και θα κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Είναι μια ρομαντική ιστορία αγάπης, δυνατή, με τις διαβαθμίσεις της, τα πάνω και τα κάτω της, τις ζήλιες και δυστυχώς τις παρεξηγήσεις που θα φέρουν τον οριστικό χωρισμό. Οι εντάσεις ανάμεσα στο ζευγάρι προέρχονται από περιστατικά που «δεν είναι αυτό που δείχνουν» και οι δυο τους ακολουθούν την πεπατημένη οδό του «οδόντα αντί οδόντος», κρύβοντας τα πραγματικά τους συναισθήματα ο ένας από τον άλλον και κυρίως από τους εαυτούς τους, καθαρά από εγωισμό και πείσμα.

Κι όμως, η ιστορία δεν είναι κοινότοπη, όσο κι αν η περίληψη που παρέθεσα τη δείχνει ως τέτοια. Με ένα μελετημένο ιστορικό φόντο, με τα απαραίτητα δείγματα αληθοφάνειας και ρεαλισμού, με την αρμονική εμπλοκή της πραγματικότητας και της μυθοπλασίας, το κείμενο φτιάχνει μια ιστορία αγάπης-σήμα κατατεθέν της γραφής του κυρίου Κρομμύδα. Τρυφερότητα, προσοχή στη λεπτομέρεια, σεβασμός στον αναγνώστη και ιδανικός χειρισμός πλοκής και συναισθημάτων είναι χαρακτηριστικά γνωρίσματα του κειμένου που με παρέσυραν από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα. Πίστεψα στον έρωτα Νικόλα και Λυδίας, αγκάλιασα τη Βασιλική που έδειξε τέτοια ακεραιότητα χαρακτήρα, συγκινήθηκα με την πιστή αφοσίωση της οικονόμου Σμαράγδας, απόλαυσα το έξυπνο παιχνίδι του συγγραφέα με την ιστορία της Μάρως, της οποίας η προσωπική ζωή ξεδιπλώνεται παράλληλα με την ιστορία του μεγάλου θεατρικού έρωτα.

Το μυθιστόρημα δείχνει ξεκάθαρα πως ο συγγραφέας έχει μετουσιώσει τις εμπειρίες του από το θέατρο σε ένα όμορφο, καλογραμμένο κείμενο, διαποτισμένο από αυτήν τη μυρωδιά του σανιδιού που δε φεύγει από τα ρουθούνια σου όταν εμποτιστείς σε αυτήν. Παρασκήνια, φουαγιέ, πρωτοσέλιδα, αυτόγραφα, χειροκρότημα, όλα αυτά τα μαγικά χαρακτηριστικά είναι παρόντα και στολίζουν το κείμενο. Επιπλέον, κατά την εξέλιξη της αγάπης μεταξύ των δύο βασικών πρωταγωνιστών, υπάρχουν σαφέστατες αναφορές σε πραγματικές ιστορίες καλλιτεχνικού περιεχομένου, όπως π. χ. στη δολοφονία της Ελένης Παπαδάκη και στην Έλλη Λαμπέτη. Ειδικά η τελευταία επηρέασε πολύ την πλοκή, μιας και αποτυπώθηκε στις σελίδες  ο θρίαμβος από τον σπαρακτικό μονόλογο «Ανθρώπινη φωνή», που κατέκτησε κοινό και κριτικούς, καθώς και άλλα τραγικά γεγονότα της ζωής της. Πάντως, παρ’ όλο που παρατίθενται τέτοια περιστατικά μόνο σε αδρές γραμμές και χωρίς αναφορά στα πραγματικά ονόματα, μου έκανε εντύπωση η πλήρης σχεδόν καταγραφή της παράστασης «Όρνιθες» του Αριστοφάνη από τον Κάρολο Κουν το 1959, στην οποία καταγράφτηκε λεπτομερώς η αναστάτωση που προκάλεσε στο θεατρικό κοινό της εποχής η πρωτοπορία και η διαφορετικότητα του ανεβάσματος από ό,τι είχαν συνηθίσει ως τότε οι θεατές. Μάλιστα, τα λόγια του αξεπέραστου αυτού θεατράνθρωπου είναι συγκλονιστικά και επηρεάζουν τη νοοτροπία του Νικόλα Δούκα που ήταν παρών! Αλήθεια και ψέμα, πραγματικότητα και μυθοπλασία, όλα μπερδεύονται νωχελικά και αρμονικά και στη σκηνή και στις σελίδες!

Άλλο ένα θετικό χαρακτηριστικό του βιβλίου είναι η παράθεση αποσπασμάτων από γνωστά και κλασικά έργα της παγκόσμιας δραματουργίας, κάτι που δίνει αληθοφάνεια και αμεσότητα κατά την ανάγνωση, επιπλέον όμως παρακινεί τον αναγνώστη να ψάξει για το πλήρες κείμενο σε περίπτωση που κάτι του άρεσε. Σαίξπηρ, Κοκτώ, Τέννεση Ουίλλιαμς και πολλοί άλλοι καταξιωμένοι συγγραφείς περνάνε από και ζωντανεύουν τις σκηνές που περιγράφει με αμεσότητα ο κύριος Κρομμύδας. Επιπλέον, εν είδει υποσημειώσεων, στο τέλος του μυθιστορήματος δίνονται σύντομες εγκυκλοπαιδικές πληροφορίες για τα έργα που αναφέρθηκαν στις προηγούμενες σελίδες.

Η «Μυρωδιά από σανίδι» είναι ένα τρυφερό και συγκινητικό μυθιστόρημα, με ένα μη αναμενόμενο τέλος που μου έφερε δάκρυα στα μάτια και ταυτόχρονα με διαβεβαίωσε πως έτσι έπρεπε να ολοκληρωθεί αυτή η ιστορία. Ο κόσμος του θεάτρου έρχεται χωρίς φτιασιδώματα στο φως μέσα από το νέο βιβλίο του κυρίου Κρομμύδα και δείχνει στον αναγνώστη πως ο άνθρωπος που αυτός χειροκροτεί στο τέλος μιας παράστασης έχει σάρκα, οστά, ψυχή μα πάνω απ’ όλα καρδιά.  Αγαπάει, πονάει, προδίδεται, ζηλεύει μα πάνω απ’ όλα ελπίζει. Κι η αυλαία καιροφυλακτεί για να πέσει στην πιο απρόσμενη στιγμή!

Πάνος Τουρλής

Μυρωδιά από σανίδι

Μυρωδιά από σανίδι

Το 6^ο κατά σειρά μυθιστόρημα του Κώστα Κρομμύδα «Μυρωδιά από σανίδι» κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Διόπτρα στα τέλη Απριλίου και έκανε την πρώτη του ανατύπωση σε λιγότερο από ένα μήνα κυκλοφορίας του. Πρόκειται για ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα, το πιο ώριμο και μεστό μυθιστόρημα του συγγραφέα που θα σας ταξιδέψει σε έναν μοναδικό έρωτα…

Μυρωδιά από σανίδι…

Μυρωδιά από έρωτα από τις πρώτες κιόλας γραμμές του μυθιστορήματος. Ένος έρωτα αναπάντεχου, απρόσμενου, δυνατού, που καθόρισε τους πρωταγωνιστές του, τη Λυδία και το Νικόλα. Ενός έρωτα που γεννήθηκε πάνω στο σανίδι, που θέριεψε πάνω στο σανίδι, που ταξίδεψε τους ήρωές του ως τον έβδομο ουρανό, που άφησε ανεξίτηλο το αποτύπωμά του πάνω στο σανίδι. Ένας έρωτας που παγιδεύτηκε στα δίχτυα ενός παράφορου εγωισμού, χάθηκε από τα μάτια των άλλων μα δεν έπαψε ποτέ να καίει στην καρδιά της Λυδίας και του Νικόλα.

Η εναλλαγή παρόντος με το παρελθόν, τα συναισθήματα του παρελθόντος με την συνειδητοποίησή τους στο παρόν κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη ως την τελευταία σελίδα. Τα γεγονότα καθηλώνουν και τα λόγια που προφέρουν η Λυδία στο Νικόλα και το αντίστροφο, είναι μία ωδή στον έρωτα, σε όλες τις πτυχές του, ακόμα και τις πιο σκοτεινές. Εμπνευσμένο από αληθινά γεγονότα που σε συνδυασμό με τη αριστοτεχνική μυθοπλασία του συγγραφέα σε παρασέρνουν στο μοναδικό κόσμο του θεάτρου. Εικόνες από Ελλάδα, εικόνες από θέατρο, τα φώτα της σκηνής, η μυρωδιά του σανιδιού και ατάκες από θεατρικά έργα είναι εκείνα τα συστατικά που απογειώνουν το νέο μυθιστόρημα του Κώστα Κρομμύδα.

Στη «Μυρωδιά από σανίδι» δίνεται η δυνατότητα στον Κώστα Κρομμύδα να συνδυάσει και τις δύο ιδιότητές του, αυτή του συγγραφέα γράφοντας με μοναδικό τρόπο και αυτή του ηθοποιού, χρωματίζοντας την ιστορία με τη δική του εμπειρία στο σανίδι. Ο μεστός λόγος του συγγραφέα, οι ζωντανοί του διάλογοι και η λυρικότητα της περιγραφής θα κερδίσουν τον αναγνώστη άμεσα και θα κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον του μέχρι τον επίλογο. Διαβάζοντάς το, ίσως να φωτογραφίσετε στιγμιότυπα από μεγάλους έρωτες γνωστών ηθοποιών μας, μόνο για λίγο, καθώς η παράλληλη μυθοπλασία θα σας ταξιδέψει σε άλλα γεγονότα.

Η αφήγηση είναι κινηματογραφική και καθώς οι λέξεις ξετυλίγονται στο χαρτί, το μυαλό του αναγνώστη τις μετατρέπει σε σκηνές ενός θεατρικού έργου. Στο τέλος του βιβλίου υπάρχουν σημειώσεις για όλα τα θεατρικά έργα τα οποία αναφέρονται στο μυθιστόρημα, ώστε ο αναγνώστης να πληροφορηθεί για την πλοκή τους, αν δεν την γνωρίζει ήδη.

Ένα θεατρικό εξώφυλλο με ανάγλυφες λεπτομέρειες είναι η αρχή για να πάρουμε μυρωδιά από σανίδι. Κι η ερώτηση που το συντροφεύει, αν «Πέφτει ποτέ αυλαία στον έρωτα», είναι η ερώτηση που καθόλη τη διάρκεια του μυθιστορήματος περιμένει τον αναγνώστη να δώσει την απάντηση.

Τα συναισθήματα θα σας κατακλύσουν διαβάζοντάς το, θα νιώσετε πώς είναι να σε παρασέρνει στα δίχτυα του ο έρωτας, θα γίνετε ένα με τη Λυδία και το Νικόλα. Όπως και με τα προηγούμενα βιβλία του Κώστα Κρομμύδα, η «Μυρωδιά από σανίδι» είναι ένα μυθιστόρημα που δε θα μπορείτε να το αφήσετε κάτω αφού η αφήγηση των γεγονότων είναι καταιγιστική.

Αν είστε τυχεροί, θα συναντήσετε τον ίδιο τον Κώστα Κρομμύδα και θα μιλήσετε μαζί του, σε κάποιον από τους πολλούς σταθμούς της περιοδείας του – μπορείτε να ενημερωθείτε για το πρόγραμμα των παρουσιάσεων στην σελίδα του συγγραφέα στο Facebook.

Σας εύχομαι από καρδιάς καλή ανάγνωση!

Χαρά Μαρκατζίνου

Μυρωδιά από σανίδι

Εξαιρετικό, συναρπαστικό και ατμοσφαιρικό είναι το νέο βιβλίο του Κώστα Κρομμύδα με τίτλο «Μυρωδιά από σανίδι». Η υπόθεσή του αναφέρεται σε έναν αξέχαστο, παραμυθένιο έρωτα δυο διάσημων ηθοποιών του θεάτρου και του κινηματογράφου που ο αναγνώστης καθηλωμένος πραγματικά, διαβάζει με αγωνία την κατάληξή του.

Μια μοναδική ιστορία που μιλά για την μεγάλη αγάπη αλλά και για τον μεγάλο εγωισμό που μπορεί να καταστρέψει τη ζωή και την ψυχή των ανθρώπων και διαδραματίζεται σε τρεις χρόνους. Στο σήμερα που η δημοσιογράφος Μάρω Κούρτη παρουσιάζει για πρώτη φορά το βιβλίο της που αναφέρεται στην πολύκροτη ζωή του ηθοποιού Νικόλα Δούκα, στη χρονική στιγμή , αρκετά χρόνια πριν που συνάντησε τον ηθοποιό και την εξέλιξη της γνωριμίας τους και στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής, που έκανε τα πρώτα του βήματα στη σκηνή, συναντώντας και τον μεγάλο έρωτα της ζωής του. Όταν η δημοσιογράφος Μάρω Κούρτη ζητά συνέντευξη από τον διάσημο ηθοποιό Νικόλα Δούκα εκ μέρους της εφημερίδας στην οποία εργάζεται δεν μπορεί να φανταστεί την υπέροχη και τραγική ζωή του που ο ίδιος της εμπιστεύεται , τα μεγάλα του μυστικά και τη σχέση του με τις δυο υπέροχες γυναίκες της ζωής του, της εκρηκτικής Λυδίας και της γενναιόδωρης Βασιλικής. Μέσα σε όλα τα πρόσωπα που πλαισιώνουν τους κεντρικούς ήρωες, ξεχωρίζει αυτό της υπομονετικής και ήρεμης Σμαράγδας, συγκινητικής ως το τέλος, με την ανιδιοτελή αγάπη της, χωρίς να ζητά και χωρίς να αποσκοπεί πουθενά. Αξιόλογο και καλογραμμένο βιβλίο με πολύ καλά δομημένη πλοκή, με αναφορές στις συνθήκες της εκάστοτε εποχής που διαδραματίζεται, με ουσιαστικούς διαλόγους και εικόνες που μεταφέρουν νοερά τον αναγνώστη στην πρώτη σειρά της πλατείας να παρακολουθεί την παράσταση της ζωής του ηθοποιού με όλες τις αλήθειες του, σε ένα υπέροχο και ταυτόχρονα οδυνηρό ταξίδι στο παρελθόν. Μια παράσταση που κλείνει με έναν συγκινητικό και τρυφερό επίλογο στη μέση της σκηνής, φωτισμένης από τον προβολέα, να φωτίζει μόνο τους δυο πρωταγωνιστές για να παίξουν την τελευταία μοναδική και ιδιωτική στιγμή τους. Ένα απόσπασμα του βιβλίου ως ύμνο στον έρωτα: «Ο έρωτας, ο αληθινός, σε τυλίγει με τόση δύναμη στα φτερά του, που σε κάνει να πετάς κι όχι να σέρνεσαι στα πατώματα. Ο έρωτας, ο ένας, ο αληθινός, έχει τόση ορμή, που γκρεμίζει όλα τα τείχη του μέσα και έξω σου. Του σωστού και του λάθους. Γιατί ο έρωτας δεν είναι ποτέ λάθος . Ποτέ. Ο έρωτας είναι επαναστάτης. Κι όποιος τον νιώσει γίνεται κι αυτός το ίδιο. Ο έρωτας, ο αληθινός έρωτας, ο ένας έρωτας είναι η προέκταση της ψυχής , της καρδιάς, του κορμιού και του μυαλού σου. Δεν μπορείς χωρίς να τον έχεις, δεν αντέχεις να τον αφήσεις και να συμβιβάσεις τη ζωή σου με οτιδήποτε λιγότερο. Κι αν είσαι τυχερός και τον συναντήσεις , μη χάσεις την ευκαιρία να τον ζήσεις. Μη χάσεις τη μοναδική δυνατότητα που σου δίνει να σε ταξιδέψει στα μαγικά του μονοπάτια, στην ολοκλήρωση, στην ευτυχία».

Βασιλική Μολφέση

Μυρωδιά από σανίδι

“Πέφτει ποτέ αυλαία στον έρωτα;” αναρωτιέται ο συγγραφέας και μαζί του κι ο αναγνώστης. Ο Κώστας Κρομμύδας παρασέρνει τους αναγνώστες του σε ένα ταξίδι στην εποχή των μεγάλων ερώτων του σινεμά και της ζωής. Οι πρωταγωνιστές του, εμπνευσμένοι από τους σταρ εκείνης της εποχής, μας φέρνουν στο νου ένα ή περισσότερα ζευγάρια του κινηματογράφου και της ζωής και μας βάζουν, για όσο κρατάει η ανάγνωση και λίγο παραπάνω,  μέσα στην ιστορία τους, ανοίγοντας μια μικρή χαραμάδα στην κουίντα. Πότε είναι άραγε αληθινοί; Στο σανίδι ή στη ζωή;

Πίσω στη δεκαετία του ’40, στα άγρια χρόνια της κατοχής αλλά και στα δύσκολα που ακολούθησαν με τον εμφύλιο, ένας έρωτας γεννιέται στα παρασκήνια ενός θεάτρου της Αθήνας. Ο Νικόλας και η Λυδία γίνονται ένα και θα παραμείνουν έτσι στη ζωή και στο σανίδι. Πίσω από αυτό το μεγάλο έρωτα κρύβονται πολλά μυστικά, που δεν έχουν έρθει στην επιφάνεια εδώ και πολλά χρόνια. Η εικόνα που έχει ο κόσμος, οι θαυμαστές τους, ο περίγυρος, είναι αρκετά διαφορετική από αυτά που κρύβουν μέσα τους και τους πονάνε.

Ένα – ένα, όλα αυτά τα μυστικά, θα αποκαλύψει χρόνια μετά ο Νικόλας στη Μάρω, που θα την παρασύρει σε μια αφήγηση με τον δικό του μοναδικό τρόπο, κάνοντάς την κοινωνό και αποδέκτη των αναμνήσεών του. Μια κληρονομιά μαγευτική.

Η ζωντανή αφήγηση, παρασέρνει τον αναγνώστη να αισθανθεί, να ζήσει, να κλάψει και να γελάσει όπως ακριβώς και οι ήρωες και να νιώσει μέρος της ιστορίας, σαν να βρισκόταν πραγματικά εκεί. Η αισθαντική φωνή του Κρομμύδα βγαίνει και μέσα στο γραπτό του, που τον αναγνωρίζει πλέον ως έναν από τους πιο χαρισματικούς συγγραφείς της γενιάς του. Δεν είναι εύκολη υπόθεση να μπει ο ίδιος ο αναγνώστης μέσα στην ιστορία και ο Κρομμύδας το καταφέρνει με άνεση από τις πρώτες σελίδες.

Η αφήγηση της ερωτικής ιστορίας των δύο πρωταγωνιστών, είναι το πιο δυνατό κομμάτι του βιβλίου. Ο Νικόλας είναι αυτός που περιγράφει τις αναμνήσεις του από τον μεγάλο έρωτα της ζωής του, μην αφήνοντας τίποτα απ’ έξω. Λάθη, σωστά, εγωισμούς και θυσίες, όλα πλέον έρχονται στο φως με τον τρόπο που θα τα σκεφτεί και θα τα δει κάποιος χρόνια μετά, αναλογιζόμενος μια ζωή και έναν έρωτα, από απόσταση. Αυτό το στοίχημα ο συγγραφέας το έχει κερδίσει με διαφορά!

Μας παραπέμπει λοιπόν να ερωτευθούμε και να κάνουμε τα δικά μας λάθη. Να αφήσουμε πίσω τον εγωισμό, να γίνουμε έρμαια του έρωτα και να ζήσουμε τη ζωή μας στο φουλ με τον άνθρωπο που μας κάνει ευτυχισμένο. Να αγνοήσουμε τις μικροπρέπειες και τους κακόβουλους ανθρώπους με τις μικροπρέπειές τους. Να λύσουμε τα προβλήματά μας με διάλογο πραγματικό και όχι μόνο στη σκέψη μας. Να ζήσουμε!

Καθώς διάβαζα το βιβλίο, στο νου μου έρχονταν συνέχεια ο Δημήτρης Χορν και η Έλλη Λαμπέτη. Για κάποιο λόγο που ούτε κι εγώ γνωρίζω, αυτό είναι το ζευγάρι που ξύπνησε στο υποσυνείδητό μου το συγκεκριμένο ανάγνωσμα. Δεν έχω ιδέα από ποιο ή ποια ζευγάρια εμπνεύστηκε την ιστορία του. Είμαι όμως σίγουρη πως η γνώση του εκ των έσω για το επάγγελμα του ηθοποιού και τον χώρο γενικότερα, του έδωσαν την ώθηση και τις μικρές λεπτομέρειες που έκαναν αυτό το γραπτό ξεχωριστό και πιο αγαπημένο από άλλα. Κι έτσι, όπως σε εμένα θύμισε Χορν και Λαμπέτη, σε κάποιον άλλο μπορεί να θυμίζει Στέφανο Ληναίο και Έλλη Φωτίου ή κάποιο άλλο αγαπημένο ζευγάρι.

Διαβάστε το και ταξιδέψτε!

Γεωργία Κωστοπούλου

Μυρωδιά από σανίδι

Πέφτει ποτέ αυλαία στο έρωτα;
Κάποιοι από σας θα απαντήσουν ναι, κάποιοι άλλοι θα πουν όχι.
Εγώ θα πω ότι στους μεγάλους έρωτες δεν πέφτει ποτέ η αυλαία.
Δεν σταματά ποτέ το χειροκρότημα.
Κάποιος θα υπάρχει που θα μας υπενθυμίζει ότι αυτός ο έρωτας υπήρξε και ήταν ζωντανός.

Μέσα από τα βιβλία, μέσα από τις ταινίες και μέσα στην καρδιά και στο μυαλό αυτών που τον έζησαν.
Μυρωδιά από σανίδι.
Ένα μυθιστόρημα ωδή στον έρωτα.
Μετά από ένα χρόνο ο Κώστας Κρομμύδας επιστρέφει με ένα βιβλίο τελείως διαφορετικό.
Ένας Κώστας Κρομμύδας ρομαντικός, ευαίσθητος και ερωτικός.
Πιο ερωτικός από ποτέ.
Μία ιστορία εμπνευσμένη από τους αξέχαστους έρωτες της μεγάλης οθόνης.
Μέσα στις σελίδες του βιβλίο θα ζωντανέψουν μεγάλοι θεατράνθρωποι εκείνης της εποχής.
Θα ζήσουμε τις ζωές τους, θα παίξουμε τους ρόλους τους και θα ερωτευθούμε παράφορα.

Ο συγγραφέας του βιβλίου γνωρίζοντας καλά τον κόσμο του θεάτρου καθώς είναι η δεύτερη ιδιότητά του αυτή του ηθοποιού , έρχεται να μας μιλήσει για μία πολύ μεγάλη αγάπη που γεννήθηκε πάνω στο σανίδι.
Για έναν έρωτα που μόνο στα βιβλία ή στις ταινίες μπορεί να υπάρξει.
Μία ιστορία που θα υπενθυμίσει σε όλους εμάς ,ότι έστω και μία φορά στη ζωή μας η καρδιά μας χτύπησε τόσο δυνατά.

Θα μας μιλήσει για τον έρωτα το σαρωτικό. Για την δύναμή του, τη θύελλα του, το πείσμα του.
Θα μας πει όμως και για τον εγωισμό που μπορεί να καταστρέψει την ψυχή των ανθρώπων.
Μια ιστορία που ο χρόνος την άγγιξε αλλά δεν την έσβησε.
Θα μείνει χαραγμένη μέσα στις σελίδες αυτού του βιβλίου και μέσα στην καρδιά μας .
Όλα κάποτε σβήνουν, χάνονται.

Μένουν μόνο όσα έχουν κάπου καταγραφεί.
Και αυτή η αγάπη δεν θα ξεχαστεί.

Καθίστε αναπαυτικά λοιπόν γιατί η παράσταση σε λίγο ξεκινά.

Τα φώτα χαμηλώνουν στη σκηνή,οι ηθοποιοί παίρνουν τη θέση τους στο σανίδι και ο έρωτας έχει τον πρώτο λόγο.

Πολλοί οι κομπάρσοι, πολλοί οι θεατές αλλά μόνο δύο κορμιά διψούν για έρωτα.
Ένα πολύ δυνατό βιβλίο και ίσως το καλύτερο του από έναν συγγραφέα που πραγματικά έχει βάλει πολύ ψηλά τον πήχη.

Ένα μυθιστόρημα καθηλωτικό , άκρως ατμοσφαιρικό και πλημμυρισμένο από συναισθήματα.
Ένα βιβλίο που θα μας μεταφέρει στην Αθήνα του 40 όταν ένας μεγάλος έρωτας γεννιέται στο σανίδι.
Θέλω να πω τόσα μα τόσα πολλά για αυτό το βιβλίο που νομίζω ότι θα έγραφα ένα βιβλίο από μόνη μου.
Για τις σκέψεις μου για τα συναισθήματά μου, για τους ήρωες του.

Για όλα αυτά που με δίδαξε, για όλα αυτά που με έκανε να νιώσω.
Τον ερωτεύτηκα τον Νικόλα.
Μακάρι να μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω και να τον συναντήσω.
Μακάρι να ήμουν εγώ η αιτία που ξενυχτούσε τις νύχτες.
Μακάρι να ήμουν εγώ αυτή που βασάνιζα τις σκέψεις του.
Συγχαρητήρια κύριε Κώστα Κρομμύδα.
Για όλα αυτά που μου θυμίσατε, για όλα αυτά που με κάνατε να νιώσω.
Ερωτεύτηκα παράφορα, έκλαψα πάρα πολύ και επιβεβαίωσα ότι ο εγωισμός είναι η μεγαλύτερη καταστροφή για έναν έρωτα.

Ένα βιβλίο που σε κάνει να συνειδητοποιήσεις ότι πολλές φορές μπορεί οι ζωές να χωρίζουν, ο έρωτας όμως θα παραμείνει εκεί.

Η νοσταλγία δεν θα τον αφήσει ποτέ να ξεχαστεί.
Ποτέ να πεθάνει.
Γιατί τελικά δεν πέφτει ποτέ αυλαία στον έρωτα.
“Γιατί ο έρωτας ο αληθινός σε τυλίγει με τόση δύναμη στα φτερά του που σε κάνει να πετάς.
Ο έρωτας ο αληθινός έχει τόσο ορμή που γκρεμίζει όλα τα τείχη του μέσα και του έξω σου.
Γιατί ο έρωτας δεν είναι ποτέ λάθος.
Πότε.

Ο έρωτας είναι επαναστάτης και όποιος τον νιώσει γίνεται και αυτός το ίδιο.
Κι αν είσαι τυχερός και τον συναντήσεις μη χάσεις την ευκαιρία να τον ζήσεις.
Άν όμως τον αρνηθείς επειδή δειλιάζεις μπροστά στα πρέπει σου τότε μην τον ονοματίσεις ανεκπλήρωτο, ονομάτισε τον απλώς επιλογή σου.”

Απολαύστε αυτό το ταξίδι.
Νιώστε, κλάψτε και ερωτευτείτε.
Θυμηθείτε τον δικό σας μεγάλο έρωτα.
Τον ολοκληρωτικό ,τον παράφορο.
Και όσοι δεν τον έχετε ζήσει ακόμη πάρτε απλά μία μυρωδιά.
Μία μυρωδιά……. από σανίδι.

Βίκυ Τάσιου

Μυρωδιά από σανίδι

Είχα χρόνια να κρατήσω μολύβι και να υπογραμμίζω σε βιβλίο που διαβάζω αυτά που σαφώς θέλω να διαβάσω ξανά και ξανά.. ένα καινούριο βιβλίο από έναν αγαπημένο συγγραφέα που δεν με απογοήτευσε διόλου.. όπως το περίμενα και πολύ πολύ καλύτερο.. με όλα αυτά τα στοιχεία που σε πιάνουν από το χέρι και σε βάζουν στα τρίσβαθα της καρδιάς των πρωταγωνιστών , για να γέλασεις , να κλάψεις, να απογοητευτείς μαζί τους..

Μυρωδιά από έρωτα θα έλεγα εγώ… άφησα κάποιες ώρες να περάσουν ,να συνειδητοποιήσω τι διάβασα, τι αισθάνθηκα , που ταξίδεψα, τι έμεινε…

Ένα βιβλίο που ο τίτλος σε προδιαθέτει για κάτι μαγικό… Ένας έρωτας.. αμέτρητες παραστάσεις.. λίγοι οι πρωταγωνιστές.. μεγάλος ο θίασος.. μπροστά από τα φώτα εκεί όπου όλα είναι λαμπερά και το χειροκρότημα σου δίνει ζωή.. και πίσω όμως από τα φώτα, εκεί που οι θεατές δεν υπάρχουν, και η αλήθεια στέκεται γυμνή και σε προκαλεί…

Υπάρχουν και αυτοί οι μεγάλοι έρωτες που μπορεί και ποτέ να μην συναντήσεις στην ζωή σου.. τόσο μεγάλοι σαν το απέραντο του ουρανού και της θάλασσας.. συνυφασμένοι ξεκάθαρα με την μαγεία του ηλιοβασιλέματος . Η ζωή είναι γεμάτη ηλιοβασιλέματα. Το ηλιοβασίλεμα που συμβολίζει κάθε τελεία που επιλέγουμε ή δεν επιλέγουμε εμείς να βάλουμε. Για όλα αυτά τα τέλη που μας πλήγωσαν , θα υπάρχει πάντα ένα ηλιοβασίλεμα να καταλαβαίνει τις νοσταλγίες μας και την μελαγχολία μας. Θα υπάρχει ένα ηλιοβασίλεμα με άπειρα χρώματα να συνοδεύει τον επίλογο μιας συγκεκριμένης ημέρας, αγάπης, απόφασης …. λίγο πριν την αρχή της επόμενης. Λίγο πριν την ανατολή… και κάπως έτσι ο ένας είναι εδώ.. ο άλλος εκεί , παντού και όπου… γιατί ο έρωτας δεν πεθαίνει…

Χαρά Λαμπροπούλου

Φως μέσα στη Θύελλα

Είναι από τις φορές που κάνοντας κριτική προσέγγιση σ’ένα μυθιστόρημα, οι λέξεις χορεύουν με τρελό ρυθμό στο νου μου, γιατί πολύ απλά δηλώνω εκστασιασμένη με το τελευταίο μυθιστόρημα του Κ.Κρομμύδα. Δε ξέρω, λοιπόν, τι από όσα βίωσα καθώς το “γνώριζα” σελίδα στη σελίδα να σας αναφέρω. 

 Ξεκινώντας από την πλοκή του, βρισκόμαστε στην Αθώρα, ένα νησί φανταστικό επινόηση του συγγραφέα κάπου στο Αιγαίο, όπου διαπράττεται η ειδεχθής δολοφονία του ιερέα του νησιού. Τη λύση του μυστηρίου που διαταράσσει το φιλήσυχο νησί καλείται να δώσει η Φωτεινή Μέλιου, διακεκριμένη παλαιοντολόγος, που βρίσκεται εκεί,στη γενέτειρά της, εγκλωβισμένη λόγω ακραίων καιρικών φαινομένων. Η άγρια αυτή δολοφονία συνδέεται με παρόμοιες δολοφονίες σε άλλα σημεία του κόσμου. Ποιος μίτος συνδέει αυτά τα εγκλήματα; Ποιος ο ρόλος των προσώπων που προσπαθούν να βοηθήσουν; Ποιος είναι ο δολοφόνος από αυτούς και ποιο το κίνητρό του; Γκάμπριελ, Αζέμ, Κάρλο και Σοφί πρόσωπα που καλύπτει το παρελθόν τους ένα πέπλο μυστηρίου. Αραγε η Φωτεινή, θα βρει αυτό το φως μέσα στη θύελλα; 

Ας μην αναφερθώ σε περισσότερες λεπτομέρειες, γιατί θα παρασυρθώ και θα σας αποκαλύψω τα πάντα. Ο Κ.Κρομμύδας χειρίζεται αριστοτεχνικά σ ‘αυτο το τελευταίο πόνημα του το λόγο. Δίνοντας στη γραφή πνοή η κεντρική του ηρωίδα παίρνει σάρκα και οστά μιλώντας στο ά ενικό πρόσωπο. Η Φωτεινή, λοιπόν, μας εξομολογείται μας δηλώνει θαρρετά τα πάντα. Τις μύχιες σκέψεις, τους φόβους, τον έρωτα της και όσα πιστεύει σχετικά με την ταυτότητα του δολοφόνου. Το α ενικό αν και το φοβάμαι ελαφρώς στα μυθιστορήματα εδώ ήταν εύστοχη επιλογή γιατί ο συγγραφέας το συνταίριασε αρμονικά με το γ πρόσωπο που επιλέγει για τους υπόλοιπους ήρωες. Εύστοχη επιλογή του προσώπου και η γραφή του έτσι γεμίζει δυναμισμό. Προτάσεις κοφτές, απόλυτα όμως γεμάτες με ουσία και παλμό που κατορθώνουν να σε τοποθετήσουν στο χώρο δράσης. Νιώθεις πως βρίσκεσαι στην Αθώρα, φοβάσαι για τη ζωή σου λόγω των καιρικών φαινομένων αλλά τρέμεις και γιατί ο δολοφόνος είναι πάντα ένα βήμα μπροστά σου. Ποιός είναι; Ψάχνεις σαν ένας αστυνομικός τα στοιχεία βήμα βήμα. Πορεύεσαι χέρι χέρι με τη Φωτεινή. Πρέπει να επέλθει λύση. Θέλεις την κάθαρση απεγνωσμένα. 

Οι ήρωες του Κρομμύδα άψογα ηθογραφημένοι. Σου συστήνονται, τους μαθαίνεις σιγά σιγά και σου αποκαλύπτουν στο τέλος τα ανομολόγητα τους μυστικά. Οι ανατροπές διαδέχονται η μία την άλλη και η ταυτότητα του δολοφόνου και το κίνητρο του αποκαλύπτονται στις τελευταίες σελίδες. Αυτό με γέμισε αδρεναλίνη. Δε βαρέθηκα στιγμή στην ανάγνωση του και στοιχημάτιζα με μένα για το δράστη. 

Το μυθιστόρημα αυτό δεν είναι αμιγώς αστυνομικό. Είναι παράλληλα κοινωνικό και ερωτικό. Χοροστατεί και ο σαρωτικός έρωτας. Αυτός που σου ταράζει το είναι και την τακτοποιημένη ζωή σου.

Ομολογώ πως μου θύμισε βιβλία ξένων συγγραφέων. Άρτια επιμελημένο σε κινηματογραφικούς ρυθμούς με κέρδισε από την αρχή και δε με απογοήτευσε στιγμή. Θα ήθελα να το παρακολουθήσω στη μεγάλη οθόνη. Με συνεπήρε και με ταξίδευσε στην Αθώρα. Είναι τόσο παραστατικές οι σκηνές των καιρικών φαινομένων που αγχωνόμουν πως θα βρεθώ στην ίδια θύελλα να κινδυνεύω παλεύοντας με τη φύση.

Ο Κ.Κρομμύδας με εξέπληξε ευχάριστα. Είναι από τους συγγραφείς που σε κάθε βιβλίο η γραφή του εξελίσσεται προς το καλύτερο. Δουλεύει μεθοδικά και προσπαθεί να μας δίνει καλύτερα δείγματα δουλειάς. Οφείλω να τον συγχαρώ. Το τελευταίο του μυθιστόρημα με κέρδισε. Απόλυτα. Βρήκα και εγώ μαζί με τη Φωτεινή το φως μέσα στη θύελλα. Μπράβο, Κώστα. Ήρθες για να μείνεις στο συγγραφικό πάνθεο.

Εύα Μαράκη

Φως μέσα στη Θύελλα

Σε αυτό το βιβλίο του ο Κώστας Κρομμύδας, κατάφερε για μένα κάτι πραγματικά μοναδικό. Πέρασε στο χαρτί το υποκριτικό του ταλέντο με τρόπο τόσο ρεαλιστικό, άμεσο και τόσο κοντά στον “ρόλο”, που το αποτέλεσμα είναι υπέροχο.
Μας αφηγείται την ιστορία του μέσα από τα μάτια της κεντρικής ηρωίδας του, της Φωτεινής, για την ακρίβεια είναι..η Φωτεινή. Έχει καταφέρει να διεισδύσει τόσο καλά στην γυναικεία ψυχοσύνθεση της ηρωίδας του, που περιγράφει σαν γυναίκα, μιλάει, αντιδράει, σκέφτεται και νιώθει.. σαν γυναίκα. Και θεωρώ πως αυτό είναι το εύκολο κομμάτι.. γιατί τον βλέπουμε να βγάζει τον συναισθηματισμό μιας γυναίκας, τον δυναμισμό, την οξύτητα, την διαίσθηση και την ευαισθησία μιας γυναίκας τόσο εύστοχα, που σε κάνει να παραδέχεσαι το συγγραφικό του ταλέντο ξανά..και ξανά..

Η ιστορία του διαδραματίζεται στην ‘Αθωρα..ένα νησί που γέννησε η φαντασία του συγγραφέα και που μετά με την έξοχη πένα του, το ζωγράφισε με τόσο έντονα χρώματα μέσα στην φαντασία του αναγνώστη, με το γαλάζιο του ουρανού, το πολύμορφο μπλε της ελληνικής θάλασσας, το γκρίζο από τα βράχια της άγριας ομορφιάς των νησιών μας, το φωτεινό άσπρο των ξωκλησιών και των σπιτιών τους. Ένα νησί που το ψάχνεις στον χάρτη και θες να ναι αληθινό, κάπου εκεί κοντά στην Ικαρία. Κάπου να υπάρχει.. Και κάποτε να σου δοθεί η ευκαιρία να νιώσεις τον αέρα από την παναγιά Πυρόεσσα να σου χαϊδεύει το πρόσωπο, να ψάξεις με το βλέμμα σου το σπίτι της Σοφί στα απέναντι βράχια..να περάσεις την γέφυρα που ενώνει τα δυο μέρη του νησιού, ατενίζοντας τον ορίζοντα και να νιώσεις την δροσιά των καταγάλανων νερών του να σε δροσίζει…Και μπορεί να μοιάζει αρκετά σε κάποια από τα νησιά μας,αλλά είναι η γοητεία του μυστηριακού και του φανταστικού που του δίνει η περιγραφή του Κρομμύδα, που το κάνει τόσο θελκτικό και απλά σε παρηγορεί να το αποδέχεσαι σαν υπαρκτό και κάπου να σε περιμένει..

Ένα βιβλίο που διαβάζεται απνευστί στην κυριολεξία.. με πολλά αστυνομικά στοιχεία, με μυστήριο, ίντριγκες, αγωνία, γεμάτο ανατροπές, πυροδοτεί την φαντασία του αναγνώστη, ανεβάζοντας την αδρεναλίνη και την περιέργεια του στα ύψη.. Υποπτεύεσαι σχεδόν όλους τους ήρωες του βιβλίου, λες ¨δεν μπορεί να είναι κάποιος κεντρικός ήρωας ο δολοφόνος..θα θελήσει να με ξαφνιάσει..” και απομακρύνεσαι από αυτούς, στρέφοντας το βλέμμα στους δευτεραγωνιστές..για να συμβεί ξανά κάτι που θα στα ακυρώσει όλα και θα ξαναφτιάξεις σενάρια…από την αρχή. Μια ιστορία που σε κρατάει γερά μέσα στις σελίδες του βιβλίου ως το τέλος.

Η γραφή γρήγορη, χωρίς κενά, με ένταση, αγωνία, χωρίς περιττές αναφορές, περιγραφές και σχόλια, δεν κάνει κοιλιά και δεν σε κουράζει σε κανένα σημείο ακόμα και όταν σου περιγράφει πιο αναλυτικά κάποια στοιχεία που εξυπηρετούν στην εξέλιξη της ιστορίας. Με πλούσιους διάλογους που το κάνουν ζωντανό, σαν σενάριο ταινίας που ξετυλίγεται μπροστά σου, που δεν σας κρύβω πως εύχομαι κάποτε να το δω να συμβαίνει. Κινηματογραφικές περιγραφές, δεμένες με χαρακτήρες ολοκληρωμένους και οικείους σε σένα.  Μορφές που αναγνωρίζεις και δέχεσαι εύκολα, σκιαγραφημένες και δουλεμένες τόσο καλά που δεν σε ξενίζουν πουθενά. Τους ακολουθείς σε κάθε βήμα τους, σε κάθε πράξη τους και κάθε τους αντίδραση, άλλες φορές σου ξυπνάει τον θυμό, την αγανάκτηση, την αγωνία, την απορία και άλλες την συμπάθεια, την στοργή, τον ενθουσιασμό, τον θαυμασμό και σίγουρα το ενδιαφέρον.

Και τώρα θα ήθελα να εστιάσω και σε κάτι ακόμα που μου έκανε εντύπωση. Στα μηνύματα που σου περνά ο Κρομμύδας μέσα από αυτό το βιβλίο. Ο ρατσισμός, το μεταναστευτικό, η θρησκεία, ακόμα και θέματα υπαρξιακά. Τολμά και τα αγγίζει με τρόπο δεικτικό που μόνο σε σκέψεις σε βάζει..Το μέγα μήνυμα για μένα πως η δύναμη της φύσης είναι τεράστια. Σου δίνει απλόχερα..χαρίζει ομορφιά, χαρίζει ζωή, αλλά και εκδικείται..όταν την πληγώνεις, με τέτοιο τρόπο που μόνο να υποκλίνεσαι με δέος, μπροστά στην δύναμη της μπορείς. Μέσα από μια τρομακτική καταιγίδα, που τόσο παραστατικά ο συγγραφέας μας περιγράφει, σαν να την παρακολουθεις από την αρχή του φαινομένου ως και την εκτόνωση του από το παράθυρο σου…πολλά ερωτήματα σου γεννιούνται και σε όλα δίνεις τις απαντήσεις σου σελίδα, σελίδα ως το τέλος του βιβλίου.

Το βιβλίο αυτό πραγματικά το απόλαυσα και μου απέδειξε, πως ο Κώστας Κρομμύδας δεν κατάφερε να γράψει βιβλία που απλά του “βγήκαν ” και κέρδισαν τους αναγνώστες.. αλλά το κέρδισε με το σπαθί του, για την ακρίβεια με την εξαιρετική πένα του και το μεγάλο του ταλέντο, που σε αυτό το βιβλίο δείχνει πως και τολμά να πειραματιστεί, πως αντέχει στην πρόκληση του κάθε φορά και ψηλότερα τον πήχη και τελικά τα καταφέρνει με πανηγυρικό τρόπο, μέσα σε αυτό το βιβλίο, στο “Φως μέσα στη θύελλα..”

“Μη με λησμόνει” Book review

Σήμερα μόλις έμαθα πως υπάρχει ένα λουλούδι με μπλε χρώμα και το όνομα του είναι “Mη με λησμόνει” ή “μυοσωτίς”.Υπάρχουν πολλές ιστορίες για αυτό το μικρό και άοσμο λουλουδάκι αλλά ένας ξένος θρύλος μιλάει για ένα ερωτευμένο ζευγάρι και μένα αυτά με αρέσουν πολύ. Σε ένα περίπατο τους λοιπόν, η ρομαντική κίνηση του νεαρού, να χαρίσει ένα μπλε λουλούδι που βρήκε στις ακτές του ποταμού στην αγαπημένη του, είχε τραγική κατάληξη. Η τελευταία πράξη της αγάπης του προς αυτήν, πριν χαθεί για πάντα στα νερά του ποταμού, ήταν να πετάξει στα πόδια της αγαπημένης του το μπλε ανθάκι και να της φωνάξει «μη με λησμόνει!». Πόσο τραγικό και πόσο ρομαντικό συνάμα. Ο Κώστας Κρομμύδας, εμπνευσμένος απο μια αληθινή ιστορία κατάφερε και έγραψε ένα αριστουργημα για την ατελείωτη και αξέχαστη αγάπη με τίτλο “Μη με λησμόνει” από τις εκδόσεις Διόπτρα και πάρτε χαρτομάντηλα μαζί σας.

Φως μέσα στη θύελλα

 Η άποψη του The Book Time για το βιβλίο :

Αναζήτησε το “Φως Μέσα στη Θύελλα” για να ζήσεις μια συναρπαστική περιπέτεια

Μια πρωτόγνωρη καταιγίδα, ένας αποτρόπαιος φόνος, ένα μυστικό που ορίζει τις τύχες αθώων ψυχών. Και στο επίκεντρο όλων, μια γυναίκα που αναζητεί την απόλυτη ευτυχία. Έρωτας, μυστήριο, πάθη και συνωμοσίες σμιλεύουν μια συναρπαστική ιστορία που καθηλώνει. Το «φως μέσα στη θύελλα» είναι ένα ατμοσφαιρικό μυθιστόρημα με φόντο το Αιγαίο, που καταφέρνει αργά και σταθερά να μπλέξει στα δίχτυα της ιστορίας του τον αναγνώστη και να τον κρατήσει αιχμάλωτο με τις συνεχείς ανατροπές και την ένταση των γεγονότων. Μέχρι το συνταρακτικό φινάλε.

Η Φωτεινή Μέλιου, παλαιοντολόγος, ετοιμάζεται να φύγει μόνιμα στην Αμερική, αναλαμβάνοντας τα καθήκοντά της στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ. Πριν κάνει αυτό το μεγάλο βήμα στην καριέρα της, συμμετέχει σ’ ένα συνέδριο στην Ικαρία και γνωρίζει τον Γκάμπριελ. Αυτή η συνάντηση θα αποτελέσει το έναυσμα για να αναμετρηθεί με τις επιθυμίες της και τα συναισθήματά της, και να αποφασίσει το επόμενο βήμα στην προσωπική της ζωή. Αναστατωμένη θα επισκεφθεί τους γονείς της στο νησί της, στην Άθωρα, με σκοπό να τους αποχαιρετήσει και να θέσει τα θεμέλια της νέας της ζωής. Όμως τα ακραία φυσικά φαινόμενα και μια άγρια δολοφονία, θα πυροδοτήσουν απρόβλεπτες και τραγικές εξελίξεις και θα στιγματίσουν τη ζωή της για πάντα.

Ο συγγραφέας Κώστας Κρομμύδας κατάφερε να μη χαθεί στα δύσβατα μονοπάτια του αστυνομικού μυθιστορήματος, και να δημιουργήσει μια αγωνιώδη πλοκή, που κλιμακώνει την έντασή της με εξαίσια ακρίβεια και μεθοδικότητα. Κάθε σκηνή παίζει τον δικό της ρόλο, κάθε διάλογος κρύβει τα δικά του βαθύτερα μηνύματα, κάθε νεύμα αποτελεί μια ένδειξη ή και ένα ατράνταχτο στοιχείο. Ο συνδυασμός του ανατριχιαστικού φόνου και των έντονων καιρικών φαινομένων, απογειώνουν τη μυστηριακή αύρα που διαχέεται από την αρχή στις σελίδες του βιβλίου. Όλα τα άλλοθι είναι ακλόνητα και οι εικασίες προσκρούουν σε τοίχο. Όλοι είναι αθώοι και όλοι ένοχοι. Κανείς δεν ξέρει ποιον να εμπιστευτεί, σε ποιον να εκμυστηρευθεί τις αλήθειες της ψυχής του. Οι χαρακτήρες βιώνουν δυνατά διλήμματα και προσπαθούν να μάθουν να ζουν σε αχαρτογράφητα νερά.

Η πένα του συγγραφέα έχει μια μοναδική δύναμη να αναδεικνύει την ομορφιά των τοπίων και των εικόνων που αποτυπώνει στο χαρτί. Κάνει τον αναγνώστη σύντροφό του στο ταξίδι αυτό στη χώρα της φαντασίας και του μυστηρίου, και του μεταδίδει απόλυτα τη συναισθηματική φόρτιση και την απελπισία των ηρώων του. Καθώς το κουβάρι της ιστορίας αποκαλύπτει το χθες, συναισθάνεσαι τον πόνο, την απογοήτευση, τον πανικό που βιώνουν οι χαρακτήρες. Η αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο της Φωτεινής κατόρθωσε να δώσει παλμό στο κείμενο, ενώ αντίθετα η χρήση της τριτοπρόσωπης αφήγησης σε κάποια κεφάλαια στέρησε το στοιχείο της έκπληξης και του αιφνιδιασμού.

Ακολουθείστε το «φως μέσα στη θύελλα», αφεθείτε στη δίνη μιας αμείλικτης καταιγίδας και ανακαλύψτε το απύθμενο σκοτάδι της ανθρώπινης ψυχής.

Μη με λησμόνει

Ευφάνταστη μυθοπλασία, δυναμικοί και εκρηκτικοί χαρακτήρες, γρήγορος ρυθμός στην αφήγηση και ευρηματική τεχνική όσον αφορά τη δομή του στο στήσιμο των κεφαλαίων είναι ορισμένα από τα πλεονεκτήματα του συγκεκριμένου βιβλίου, που κρατούν δέσμιο τον αναγνώστη ο οποίος διαβάζει με ενδιαφέρον και προσπαθεί να συνθέσει τα κομμάτια του παζλ, ώστε να ολοκληρώσει την ιστορία. Σε παράλληλη αφήγηση, κεφάλαιο κεφάλαιο ο Κρομμύδας μας συστήνει με άμεση και απλή γραφή έναν έναν τους ήρωές του και με έμμεσο τρόπο μας δίνει κάθε φορά και από ένα στοιχείο για το πώς αυτοί ενδεχομένως συνδέονται μεταξύ τους. Γνωρίζει πολύ καλά την τεχνική του πού ακριβώς θα εισάγει αυτά τα στοιχεία, ώστε να εξάψει τη φαντασία του αναγνώστη –που είναι και το ζητούμενο στην τέχνη της γραφής και της ανάγνωσης– και να αιχμαλωτίσει το ενδιαφέρον αυτού που διαβάζει. Στην αρχή τα κεφάλαια μοιάζουν ασύνδετα μεταξύ τους, με την έννοια ότι δεν μπορείς να καταλάβεις πώς πρόσωπα και γεγονότα συνδέονται μεταξύ τους. Ταυτόχρονα αυτή είναι όμως και η μαγεία του μυθιστορήματος. Όσο προχωράς, σου αποκαλύπτεται και ένα στοιχείο και εκεί που νομίζεις ότι αρχίζει να ξετυλίγεται το κουβάρι της μυθοπλασίας έρχεται και η ανατροπή που ανατρέπει τη μέχρι τότε θεωρία σου για τη λύση του μυστηρίου και την εξέλιξη της υπόθεσης. Οι εξελίξεις και οι ανατροπές είναι συνεχείς και καταιγιστικές και το τελευταίο κομμάτι του παζλ μπαίνει λίγο πριν το τέλος και σε αφήνει άφωνο και μαγεμένο με την εξέλιξη της ιστορίας. Ένα παιδί αρπάζεται βίαια από την αγκαλιά της μάνας του, ένας φωτογράφος μας εξιστορεί τη ζωή του και γνωρίζει και ερωτεύεται με την πρώτη ματιά μια χορεύτρια, όταν καλείται να τη φωτογραφίσει. Ένας άνθρωπος που επιλέγει τον μοναχισμό και ζει στο μαγευτικό νησί της Πάτμου προσπαθώντας να γιατρέψει τις πληγές του παρελθόντος και μια γυναίκα που λίγο πριν το τέλος της ζωής της αναθέτει σε έναν φίλο της ντετέκτιβ να βρει το παιδί της και να του παραδώσει ένα γράμμα. Είναι ασύλληπτος ο τρόπος που όλοι αυτοί οι χαρακτήρες παρέα με τα δευτερεύοντα πρόσωπα συνδέονται μεταξύ τους. Δεν λείπουν ο έρωτας, η αστυνομική χροιά που διέπει το μυθιστόρημα και οι δολοπλοκίες καθώς και ο αριστοτεχνικός τρόπος με τον οποίο είναι πλεγμένα τα γεγονότα. Στο τέλος, αποδίδεται στον καθένα ό,τι του αξίζει και έρχεται η κάθαρση για τους περισσότερους. Παρόν και παρελθόν ενώνονται και ο αναγνώστης ανακαλύπτει στο παρά πέντε τη λύση του μυστηρίου. Παράλληλα ταξιδεύει μέσα από όμορφες και ειδυλλιακές περιγραφές στα Γιάννενα, στο Γαλαξίδι, στο Παρίσι και στην Πάτμο.

ΕΛΙΑ ΚΟΥΡΗ

Η αλήθεια σε πρώτο πλάνο

Το ευρύ κοινό γνωρίζει τον ηθοποιό Κώστα Κρομμύδα από τις τηλεοπτικές σειρές «Η ζωή της άλλης», «Το πιο γλυκό μου ψέμα», «Αέρινες σιωπές». Επίσης, από το love radio, καθώς εκεί είναι εκφωνητής. Ως συγγραφέα τον γνώρισε τον Μάιο του 2012 με την έκδοση του πρώτου του βιβλίου «Μπαμπά, μεγάλωσέ με», και τον Μάιο του 2013 με το μυθιστόρημά του «Η ζωή που έλειπε». Το βιβλίο του «Ογκρέσα», μυθιστόρημα βασισμένο σε αληθινή ιστορία, δεν έχει μόνο αισθηματικό και αστυνομικό χαρακτήρα, αλλά ανοίγεται και πέρα από το ατομικό πλαίσιο, προβάλλοντας ιδιαίτερα κοινωνικά θέματα, όπως την αγωνία της μητρότητας, τη βία που γνωρίζουν κάποια παιδιά από μικρή ηλικία, την εκμετάλλευση των ατόμων στον βωμό του προσωπικού κέρδους και συμφέροντος. Οι κοινωνικές του διαστάσεις χαρίζουν στο μυθιστόρημα έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα. Ο πολυδιάστατος αυτός χαρακτήρας ωθεί τον αναγνώστη ένα βήμα πιο πέρα από τις συνήθεις αστυνομικές ιστορίες προσφέροντάς του τη δυνατότητα να προβληματιστεί και να αναζητήσει μαζί με τον συγγραφέα τα αίτια και τα αποτελέσματα πράξεων και συμπεριφορών, να διεισδύσει στην ψυχή των ηρώων, να βιώσει την τραγικότητά τους και εν τέλει την κάθαρση.

Οι ζωές τεσσάρων ανθρώπων συνδέονται τη στιγμή που ο καθένας τους αναζητά την αλήθεια, τη λύτρωση, την εξιλέωση και την απόδραση από μια πραγματικότητα που τους προκαλεί συναισθήματα πνιγμού και εγκλωβισμού. «Μετά από μια μικρή παύση άκουσα από την απέναντι πλευρά μια γυναικεία φωνή να παραμιλά κάπως ασυνάρτητα μέσα σε αναφιλητά. ‘’Πνίγομαι. Κανείς δεν μπορεί να με σώσει… ‘’ και σχεδόν αμέσως το κλείνει» (σελ. 31). Η Κατερίνα, η κύρια ηρωίδα του μυθιστορήματος στην οποία αποδίδεται και ο τίτλος του ‒ογκρέσα= γυναίκα πλανεύτρα που σαγηνεύει, γυναίκα που αγανακτεί και οργίζεται‒, αποφασίζει ότι ήρθε η στιγμή να αναζητήσει τη λύτρωσή της μέσα από τη φυγή. Ο Λουκάς αναζητά στην Αφρική την εξιλέωση για τις πράξεις και αποφάσεις του παρελθόντος. Ο Μάνος κυριεύεται από μανία εκδίκησης στο όνομα της βίας που έζησε στην παιδική του ηλικία, και τέλος ο Γιάννης προσπαθεί να βρει διέξοδο στην αβάσταχτα ‘’κενή’’ ζωή του. Το παρελθόν και τα κρυμμένα μυστικά του ζουν μέσα στο παρόν των ηρώων και καθορίζουν την πορεία και το μέλλον τους. Πώς όμως τα πρόσωπα αυτά εμπλέκονται μεταξύ τους και ποια θα είναι η τελική ανατροπή που θα επισφραγίσει τις ζωές όλων τους;

Οι ιστορίες, οι τόποι, τα χρονικά σημεία εναλλάσσονται με κινηματογραφικό τρόπο, περίτεχνα, με αρκετές αναδρομές στο παρελθόν, εντείνοντας την αγωνία και τη συγκίνηση του αναγνώστη. O κεντρικός ήρωας του μυθιστορήματος αφηγείται την ιστορία σε πρώτο πρόσωπο, ωστόσο η αφήγηση περνά στον συγγραφέα στα σημεία που σκιαγραφεί τους υπόλοιπους χαρακτήρες. Πρόκειται για ένα πολυδιάστατο μυθιστόρημα, με καλά δομημένη πλοκή, που κρατά σε αγωνία τον αναγνώστη μέχρι και την τελευταία σελίδα.

Ευμορφία Ζήση

«Η ζωή που έλειπε»

Το πρώτο μυθιστόρημα που εκδίδει ο Κώστας Κρομμύδας στις εκδόσεις Μίνωας είναι ένα μυθιστόρημα βασισμένο σε αληθινά γεγονότα γραμμένο σε in media res. Το παρόν μπλέκει με το ζοφερό παρελθόν, την εποχή της Κατοχής.

Άλλοτε σε πρωτοπρόσωπη και άλλοτε σε τριτοπρόσωπη αφήγηση, πρόκειται για ένα ανάγνωσμα γραμμένο με συναισθηματισμό και μοιρολατρική διάθεση που διαβάζεται γρήγορα. Ο λόγος άγουρος μα και λυρικός ταυτόχρονα, ρέει ευχάριστα χωρίς να κουράζει τον αναγνώστη με περιττές επαναλήψεις.

Πρόκειται για ένα βιβλίο με πολλές ανατροπές που ωστόσο δίνονται μέσα από μια πλοκή όπου σε σημεία μένει στάσιμη. Η χρήση σχημάτων λόγου και η περιγραφική δεινότητα του συγγραφέα μεταφέρουν τις εικόνες με τέτοια γλαφυρότητα που αισθάνεται κανείς διαβάζοντας το βιβλίο ότι βλέπει ένα βίντεο.

Μια όμορφη παρέα για το καλοκαίρι.

«Ογκρέσα»

Ο Κώστας Κρομμύδας στην τρίτη του συγγραφική απόπειρα από τις εκδόσεις Διόπτρα πλέον, παρουσιάζει στο κοινό ένα πολυδιάστατο μυθιστόρημα που καταφέρνει να συγκλονίσει τον αναγνώστη με την εξαιρετική αφηγηματική δεινότητα του συγγραφέα αλλά και από την άψογη και γρήγορη πλοκή.

Το βιβλίο ξεκινάει με μια πολύ δυνατή σκηνή, η οποία δεν δημιουργεί αρκετά ερωτηματικά. Ο τρόπος που ο Κώστας Κρομμύδας διηγείται αυτή τη συγκεκριμένη σκηνή, διχάζει τον αναγνώστη μην ξέροντας αν πρόκειται για μια πραγματική εικόνα ή για κάποια μεταφυσική δραστηριότητα. Οι ήρωες ακροβατούν στο σκοινί του παράφορου πάθους και των ενστίκτων.

Με γλαφυρές περιγραφές και ρεαλιστικούς διαλόγους ο συγγραφέας σκιαγραφεί γεγονότα, ψυχές και συναισθήματα συνθέτοντας έτσι ένα μύθο βασισμένο σε αληθινά γεγονότα. Με μοιρολατρική διάθεση παραδίδει τους ήρωες του στα παιχνίδια της μοίρας. Ήρωες άριστα ψυχογραφημένοι, με πάθη και κενά.

Η εναλλαγή της αφήγησης από τριτοπρόσωπη σε πρωτοπρόσωπη με αφηγητή τον ίδιο τον πρωταγωνιστή συνδυάζει την ουδετερότητα του απρόσωπου αφηγητή αλλά και τη διείσδυση στον εσωτερικό κόσμο του κεντρικού ήρωα, συνθέτοντας έτσι έντεχνα το συναισθηματικό φόντο στο οποίο κινείται ο ήρωας.

Η γραφή του Κώστα Κρομμύδα, απλή και κατανοητή, ωριμότερη από προηγούμενα δείγματα γραφής του συγγραφέα, ρέει ευχάριστα και οι συνεχείς αποκαλύψεις σε συνδυασμό με τη γρήγορη και πυκνή ταυτόχρονα πλοκή του μυθιστορήματος αναγκάζει τον αναγνώστη να χαθεί στις σελίδες του και να το διαβάσει απνευστί.

Η ΟΓΚΡΕΣΑ* του Κώστα Κρομμύδα είναι ένα σύγχρονο κοινωνικό-αισθηματικό μυθιστόρημα μυστηρίου με έντονη αστυνομική χροιά, το οποίο μου κράτησε πολύ καλή παρέα και πραγματικά απόλαυσα κάθε σελίδα του στο μέγιστο. Συγχαρητήρια στο συγγραφέα.

Μη με λησμόνει

Τελειώνοντας το τελευταίο μυθιστόρημα του Κώστα Κρομμύδα ένα γλυκό χαμόγελο έχει χαραχτεί στα χείλη μου. Ένα βιβλίο πουλυδιάστατο σαν την ΟΓΚΡΕΣΑ του ιδίου, μπορεί να θεωρηθεί εύκολα ένα κοινωνικό δράμα με πολύ δυνατή και γρήγορη πλοκή, στο οποίο ουσιαστικά αναλύονται οι ανθρώπινες σχέσεις σκιαγραφώντας χαρακτήρες με πολλά μυστικά που αποκαλύπτονται σιγά σιγά στον αναγνώστη.

Πολλές φορές μπορεί κανένας να παραλληλίσει την ιστορία με τον μύθο σχετικά με την αρπαγή της Περσεφόνης από τον θεό του Κάτω Κόσμου. Έναρξη του βιβλίου αποτελεί η αρπαγή ενός βρέφους από την μάνα του και η αναφορά στο συγκεκριμένο μύθο γίνεται αρκετές φορές στον ρου της ιστορίας.
Ο συγγραφέας πετυχαίνει να γεννήσει τόσα ερωτηματικά στον αναγνώστη και η καταιγιστική ροή του μυθιστορήματος καθώς και οι ανατροπές που εμποδίζουν τις αποκαλύψεις τονώνουν ακόμη περισσότερο το μυστήριο και την αγωνία του αναγνώστη. Ο αναγνώστης γνωρίζει σιγά σιγά τους ήρωες της ιστορίας των οποίων οι ζωές μπλέκονται σαν ένα κουβάρι. Η μοίρα, βασικό συστατικό των βιβλίων του Κώστα Κρομμύδα, κινεί τα νήματα ώστε οι άριστα ψυχογραφημένοι ήρωες να συναντηθούν και να αποδώσουν τη λύτρωση που αποζητούν ψυχές πονεμένες.
Ο αναγνώστης προχωρώντας στην ιστορία αντιλαμβάνεται τη σκληρότητα των πράξεων που στιγμάτισαν του ήρωες είτε άμεσα είτε έμμεσα αλλά δεν υπάρχουν στη διήγηση πλήθος σκληρών σκηνών, γεγονός που συντελεί στην διατήρηση της τρυφερότητας και του συναισθηματικού φόντου του βιβλίου.
Οι ήρωες του ΜΗ ΜΕ ΛΗΣΜΟΝΕΙ θα περιηγηθούν ανά την Ελλάδα σε πολλά μέρη τα οποία περιγράφονται με σαφήνεια στον αναγνώστη. Θα αισθανθούν πρωτόγνωρα συναισθήματα αγάπης, μίσους, απόρριψης, απογοήτευσης, θυμού, χαράς, ευτυχίας, δυστυχίας, φόβου και μαζί μ’αυτούς κι ο αναγνώστης θα καταφέρει να διεισδύσει πιο εύκολα στον ψυχισμό τους με τη βοήθεια της περιγραφικής δεινότητας του Κώστα Κρομμύδα ο οποίος προσφέρει στο κοινό του ένα βιβλίο που κατακλύζεται από συναισθήματα με κυρίαρχα αυτα της αγάπης και της συγχώρεσης.
Το ΜΗ ΜΕ ΛΗΣΜΟΝΕΙ είναι ένα ανάγνωσμα που διαβάζεται ευχάριστα και ταξιδεύει τον αναγνώστη. Σας το συστήνω ανεπιφύλακτα.

Ελευθέριος Α. Μανδαλιανός

“Μη με λησμόνει”, ένα όμορφο μπλε λουλούδι που καταφέρνει να διατηρήσει αναλλοίωτη, ανάμεσα στα αποξηραμένα πέταλά του, μια δυνατή αγάπη… μια αγάπη, η οποία κατόρθωσε να εξαλείψει κοινωνικά, φυλετικά, γλωσσικά εμπόδια και να μεταφέρει ενα μήνυμα στο πέρασμα των χρόνων: “μη με ξεχάσεις”!

Ένα σπονδυλωτό μυθιστόρημα που δένει περίτεχνα ιστορίες τόσο διαφορετικές μεταξύ τους, οδηγώντας σε αποκαλύψεις που σοκάρουν αλλά ταυτόχρονα συγκινούν βαθιά. Ο Κωνσταντίνος φωτογραφίζει την εξωτικής ομορφιάς χορεύτρια Πέρσα στο μαγευτικό Γαλαξίδι, κι ένα συναίσθημα μαγικό νιώθουν να γεννιέται στις καρδιές τους. Ο Κριστιαν στο ερωτικό Παρίσι δίνει το λόγο της τιμής του σε μια γυναίκα που έχει στιγματίσει τη ζωή του, ότι θα φέρει εις πέρας μια αποστολή ζωτικής σημασίας για την ίδια. Ο Μάρκος Γκανάς στα υπέροχα Ιωάννινα βρίσκεται αναπάντεχα αντιμέτωπος με σκοτεινά μυστικά του παρελθόντος, τα οποία απειλούν να διαταράξουν και να καταστρέψουν τη ζωή του. Και στην Αθήνα, ο Σωτήρης και η Αθηνά προσπαθούν να διατηρήσουν μια επίφαση κανονικότητας στο γάμο τους για ν’ αναθρέψουν το μοναχοπαίδι τους, θάβοντας μέσα τους οδυνηρές μνήμες και άνομες πράξεις. Ο Μιχαήλ υποδέχεται στο νησί της Αποκάλυψης και στη Μονή του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, μια γάλλιδα ηθοποιό που θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στις αποκαλύψεις που θα συγκλονίσουν την ύπαρξή του.
Ο κος Κρομμύδας ως δεξιοτέχνης μαέστρος διευθύνει με τη συγγραφική του μπαγκέτα όλους τους διαφορετικούς χαρακτήρες του μυθιστορήματος συνθέτοντας ένα αρμονικό αποτέλεσμα. Η γραφή είναι μεστή, απαλλαγμένη από υπερφίαλες περιγραφές και κουραστικές λεπτομέρειες. Διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη, καλλιεργώντας μοναδικά την αγωνία και το μυστήριο. Οι ανατροπές είναι το κύριο χαρακτηριστικό του βιβλίου, οι οποίες εμφανίζονται σε ανύποπτο χρόνο και καθηλώνουν. Οι αποκαλύψεις λαμβάνουν χώρα με τρόπο συγκλονιστικό και τα κομμάτια του παζλ ενώνονται προσφέροντας τη λύτρωση. Ομολογώ ότι από την πρώτη σελίδα με συνεπήρε ένα μεθυστικό χαρμάνι συναισθημάτων : ευτυχία, χαρά, φόβος, αγωνία, θυμός, προσμονή, δικαίωση. Και έκλαψα με τη μαγεία του απόλυτου έρωτα…
Θα κρατήσω για το τέλος μια φράση που με κέντρισε : “…πρέπει να ζήσεις. Να αρπάξεις κάθε λεπτό από όση ζωή σου δοθεί, και να του προσθέτεις αξία. Τη ζωή τη ζεις τώρα, σήμερα, κάθε δευτερόλεπτο που περνάει χωρίς επιστροφή, και όχι σε μελλοντικές επιθυμίες που δεν γίνονται πράξεις“.

Καλλιόπη Κρητικού

Το βιβλίο του Κώστα Κρομμύδα «Η ΖΩΗ ΠΟΥ ΕΛΕΙΠΕ» είναι μια εξαιρετική και καλογραμμένη «κινηματογραφική ιστορία» που ο αναγνώστης την απολαμβάνει σαν να βρίσκεται το σούρουπο σε ένα θερινό σινεμά ελληνικού νησιού.
Κεντρικοί ήρωες της ιστορία είναι η Αγάπη, η Πατρίδα, οι Άνθρωποι, η Ζωή, οι Αποφάσεις τους, η Μοίρα τους. Οι κόκκινες μπουκαμβίλιες σκορπούν το μεθυστικό τους άρωμα στις μνήμες μας και οι τοπικές λιχουδιές μας γυρνούν πίσω στα ανέμελα παιδικά χρόνια.
Όσοι από εμάς τα έζησαν ανέμελα. Μακριά από τον πόλεμο, το μίσος, τα μυστικά, τις κατάρες, τον πόνο και την τραγική απώλεια. Οι ήρωες του βιβλίου όχι. Ζουν καρέ – καρέ όλα τα παραπάνω, είτε φυσικά είτε μέσα από τις εξιστορήσεις των συγγενών τους. Βιώνουν και πολλά περισσότερα, αλλά ταυτόχρονα εμπλέκονται και σε μια ιστορία αγάπης αγνή, άδολη και προπάντων γενναία.
Η αγάπη για την πατρίδα και τη γυναίκα ανθίζει σε άγουρα κορμιά και σε ηρωϊκές ψυχές και ριζώνει βαθιά μέσα στην ψυχή τους.
Μα η τιμή πάντα θα προηγείται της αγάπης.
Τις αδικίες και το ανάθεμα, το πεπρωμένο φροντίζει να τις αποκαταστήσει την καταλληλότερη στιγμή, εκεί, στον τόπο που γεννήθηκαν και που οι μνήμες ήταν τόσο σκληρές που έπρεπε να εγκαταλείψουν.
Στο δύσκολο σταυροδρόμι των αποφάσεων, οι επιθυμίες, το καθήκον και ο όρκος μπερδεύονται κουβάρι και οι αποφάσεις δεν παίρνονται εύκολα. Η Μοίρα λυτρωτικά επεμβαίνει, αποφασίζει για όλους τους παρόντες και τους μελλοντικούς απογόνους.
Καταραμένοι και ευλογημένοι γίνονται το ίδιο πρόσωπο και θύτες και θύματα αλλάζουν γνώμη όταν ανοίγουν οι διαθήκες της Αγάπης, της Πίστης και της Αφοσίωσης.
Ο Έρωτας πάντα είναι γενναιόδωρος και δίνει μια ύστατη ευκαιρία στην ιστορία του να επαναληφθεί και να διαδραματιστεί με το σωστό τρόπο και τα σωστά πρόσωπα αυτή τη φορά.
Μόνο στη Σπηλιά της Σιωπής λέγεται η εκκωφαντική αλήθεια και ο συγγραφέας στα κινηματογραφικά βραβεία αποσπά την πρωτιά παίρνοντας άξια αυτό του διευθυντή φωτογραφίας και συναισθήματος!

Την κριτική μπορείτε επίσης να τη διαβάσετε και στο προσωπικό μου blog http://anataraxeispsyxis.blogspot.gr

Μαρία Φουσταλιεράκη

Μη με λησμόνει

Ο Κώστας Κρομμύδας επανέρχεται, πιο ώριμος από ποτέ, με ένα δυνατό μυθιστόρημα ανατροπών και συγκινήσεων,βασισμένο σε αληθινή ιστορία, το “Μη Με Λησμόνει” από τις εκδόσεις Διόπτρα”

ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Τέλη δεκαετίας του ’70.
Σε ένα πορνείο των Ιωαννίνων λαμβάνει χώρα μια βάρβαρη απαγωγή…
32 χρόνια μετά, ο φωτογράφος Κωνσταντίνος, απολαμβάνει μια ονειρική παράσταση και μαγνητίζεται από την αέρινη χορεύτρια με τα φλογισμένα μαλλιά.
Η Πέρσα- στη δίνη του Χορού- προσπαθεί να απαλλαγεί από το παρελθόν της και να αφεθεί στο νέο της συναίσθημα με τον μυστηριώδη θεατή της…
Την ίδια ώρα στο Παρίσι, μια ετοιμοθάνατη γυναίκα αναθυμάται μια θυελλώδη αγάπη, που τίποτα δεν την επισκίασε στην πολυτάραχη ζωή της, και παραδίδει μια διαθήκη που ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου.
Ο αινιγματικός, πράος Μιχαήλ ευλαβικός λειτουργός στο μοναστήρι της Αποκάλυψης, μεταφέρει ένα ιερό κειμήλιο, ανύποπτος για όσα θα σηματοδοτήσει το αναγκαστικό του ταξίδι…
Καθώς η διαδρομή από την Αθήνα ως το Παρίσι, περνά απ’ τα Γιάννενα ως την Πάτμο και το Γαλαξίδι, ξετυλίγεται ένα χθες που συμπλέκει τις ζωές των ανθρώπων, φέρνοντας στην επιφάνεια μυστικά που πληγώνουν και ζητούν δικαίωση.
Και το αποξηραμένο “μη με λησμόνει” ξεχασμένο σε κάποιες κιτρινισμένες σελίδες, δεν επιτρέπει στη λήθη, να δώσει άλλοθι σε κανέναν…

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Ο Κώστας Κρομμύδας, που μπήκε δυναμικά στον χώρο της πεζογραφίας, μάς προσφέρει γι άλλη μια φορά ένα πολύ δυνατό και καλοδουλεμένο μυθιστόρημα, με πολλαπλές ανατροπές από την αρχή ως το τέλος, που δύσκολα το ξεχνάς.
Στο “Μη Με Λησμόνει” το μυστήριο διασταυρώνεται με το καταιγιστικό συναίσθημα και την υπαρξιακή αγωνία ,για να δώσουν ένα αποτέλεσμα που ατενίζει την ανάδυση από τα προσωπικά σκοτάδια της μοναξιάς και του εφησυχασμού,στη Λύτρωση!
Μια Λύτρωση που δεν έρχεται ως νομοτελειακή λύση, αλλά συνιστά προσωπική κατάκτηση όσων αναμετρώνται θαρραλέα, με τις πληγές και τη συνείδησή τους…

Στο νέο αυτό βιβλίο του Κώστα Κρομμύδα συναντάμε όλα τα γνώριμα στοιχεία της γραφής του, σμιλεμένα στην τελειότερη ως τώρα εκδοχή τους.

Όπως στην Ογκρέσα, και πάλι ένας έντονα σημειολογικός τίτλος προδιαθέτει για την παρουσία μυστικών και βαθύτερων υποδηλώσεων, εξάπτοντας τη φαντασία μας.
O θρύλος που τον συνοδεύει αποτελεί μια αλληγορική προτύπωση της ιστορίας μας.

Η πλοκή, σφιχτοδεμένη, εξελίσσεται σε δυο χρονικά επίπεδα που εναλλάσσονται, μέχρι που τέμνονται καταληκτικά στις τελικές αποκαλύψεις του παρόντος.
Όπως και στη “Ζωή Που Έλειπε”, οι ήρωες του παρόντος γίνονται το όχημα να ξετυλιχθεί το χθες , ενώ η ιστορία από το παρελθόν φέρει βαρύτερο φορτίο και είναι πιο συναρπαστική από του παρόντος.
Αυτή η “απόκλιση” είναι μικρότερη στο Μη Με Λησμόνει από ό,τι στο πρώτο έργο του Κρομμύδα πάντως-γιατί και το “σήμερα” επιφυλάσσει απρόβλεπτες συγκινήσεις..
Ποιος μπορεί όμως να ξεχάσει τον “ματωμένο” έρωτα της Λίμνης, που γεφύρωσε χάσματα ηθικά κι εθνικά ;

Ένα άλλο γνώριμο συστατικό στα έργα του Κώστα Κρομμύδα, που συναντάμε στο “Μη Με Λησμόνει” είναι η ερωτική παραφορά των ηρώων και το βάθος των δεσμών τους, που υπερβαίνουν τον χρόνο και τις αντιξοότητες- ακόμη κι όταν μένουν πρακτικά ατελέσφοροι.
Ο ερωτικός σπαραγμός να είναι έκδηλος σε πολλές “στιγμές” του βιβλίου, παράλληλα με έναν απενοχοποιημένο αισθησιασμό- την ηδυπάθεια της σάρκας…

Το σημείο που διαφοροποιεί το Μη Με λησμόνει του Κ.Κρομμύδα από τα προηγούμενα ,εξαίρετα μυθιστορήματά του, δίνοντάς του μια τεχνική υπεροχή, είναι η υποβλητικότητα του έργου.
Με διείσδυση στα καίρια σημεία -κι όχι απλές περιγραφές τόπων και εικόνων- ο συγγραφέας συνθέτει ένα πραγματικά ατμοσφαιρικό έργο.
Το έργο παράλληλα με τον έρωτα εμπνέει και μια αβίαστη κατάνυξη μέσα από τον πιο ξεχωριστό χαρακτήρα, τον θεματοφύλακα των κειμηλίων, Μιχαήλ.
Η ασκητική φιγούρα του Μιχαήλ εμπνέει ιερό σέβας στον αναγνώστη καθώς συνδυάζει τον αναχωρητισμό με το κοσμικό πάθος-χωρίς κανένα να αναιρεί την καθαρότητα της ψυχής του.Σε συνδυασμό με το φυσικό τοπίο της Πάτμου κι τα ιερά της κειμήλια μας μεταδίδει μια θρησκευτική ευλαβικότητα, που συνεπαίρνει τον αναγνώστη.

Η κορυφαία κατ’ εμέ στιγμή του βιβλίου όμως, είναι η Παράσταση, που αλληγορικά συμπυκνώνει όλη την ιστορία του βιβλίου:
Σε αυτό το αριστουργηματικό κομμάτι, ο Κρομμύδας περνά τη λεπτη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην καλή μυθιστοριογραφία και στην πραγματική Λογοτεχνία απογειώνοντας το έργο του.
Ο αναγνώστης,λοιπόν, γίνεται θεατής-κοινωνός και βιώνει μια μοναδική μέθεξη με τα απώτατα επίπεδα της Τέχνης όσο αυτή γίνεται πλαστουργός νέων κόσμων και συνδιαλέγεται επί ίσοις όροις με την Αιωνιότητα κ το Απόλυτο, όπως μόνον ο Θάνατος και ο Έρωτας μπορούν…
Οι φθόγγοι,λοιπόν, μετουσιώνονται μαγικά -κ μαγευτικά συνάμα-σε νότες κ μελωδίες που σε κατακλύζουν.
Η επιβλητική μουσική του Ραχμάνινοφ , θαρρείς κ ηχεί στα αυτιά σου -κι ας μην την έχεις ξανακούσει.
Η σύνθεση του Ρώσου μουσουργού σε κυριεύει και σε ταξιδεύει στο μυστηριακό τοπίο, όπου κυριαρχεί η σαγήνη του θανάτου.
Η ψυχή μας παρέα με την προεξάρχουσα του Χορού βυθίζεται στα αναπόδραστα νερά της Στύγας και παίρνει φωτιά από τα πύρινα μαλλιά της…
Αξιοποιώντας ιδανικά τη λεκτική παλέτα ο Κώστας Κρομμύδας, ως άλλος… Άρνολντ Μπάικλιν ιχνηλατεί με χρώματα άλλοτε ζοφερά, άλλοτε έντονα- τη Νησο των Νεκρών, όπου έχει τοποθετήσει και τους δικούς του ήρωες, να προσδοκούν, σαν τις ψυχές στο δαντικό “Καθαρτήριο”, τη δική τους λύτρωση!
Μια ιερουργία σχεδόν θρησκευτική, μια στιγμή κοσμογονίας και αριστοτελικής κάθαρσης που μόνο η Αληθινή Τέχνη μπορεί να προσφέρει κ ο Κώστας Κρομμύδας ως μύστης της μεταφέρει στους αμύητους “πιστούς”!

Ανακαλύψτε λοιπόν αυτή το μοναδικό βιβλίο του Κώστα Κρομμύδα με τις τόσο ιδιαίτερες στιγμές κι αφεθείτε σε ένα πολυεπίπεδο ταξίδι που μένει… αλησμόνητο!

Εγώ συγχαίρω ολόψυχα τον συγγραφέα κι εύχομαι να μας χαρίσει πολλές δυναμικές- αντίστοιχης αισθητικής εμπνεύσεις.

Ελισσάβετ Π. Δέδε

Μη με λησμόνει

Να αρπάξεις κάθε λεπτό από όση ζωή σου δοθεί, και να του προσθέσεις αξία. Τη ζωή τη ζεις τώρα, σήμερα, κάθε δευτερόλεπτο που περνάει χωρίς επιστροφή, και όχι σε μελλοντικές επιθυμίες που δεν γίνονται ποτέ πράξεις.

«Καμιά φορά η άγνοια είναι καλύτερη από όλες τις αλήθειες του κόσμου»… αναφέρει κάπου μέσα στο βιβλίο ο ήρωας που εξιστορεί τη ζωή του!
Πόση αλήθεια κρύβει αυτή η φράση… πόσες φορές η κρυμμένη αλήθεια και η άγνοια που την περικυκλώνει είναι καλύτερα να μην έρθουν ποτέ στο φως, να μην ανταμώσουν και ανοίξουν τους ασκούς του Αιόλου… γιατί θα πάρουν πολλούς παραμάζωμα!

Όταν όμως το πεπρωμένο έχει καθορίσει το πότε θα αποκαλυφθεί στον καθένα ό,τι κρατούσε κρυφό, τότε η μόνη διέξοδος είναι η αλήθεια που θα φέρει τη λύτρωση, θα φανερώσει πάθη και εγκλήματα που θάφτηκαν στα αποκαΐδια της λήθης, θα αναζητήσει να ζωντανέψει ό,τι πρόωρα είχε χαθεί…

Ο Κώστας Κρομμύδας με το τρίτο του βιβλίο ανεβάζει ακόμη πιο ψηλά τον πήχη της επιτυχίας, μιας επιτυχίας όμως που δεν είναι καθόλου δύσκολο να βιώσει, καθώς το άρτια δομημένο έργο του κρατάει τον αναγνώστη «ζωντανό» μέχρι την τελευταία σελίδα του!

Έχει μια εμμονή, είναι η αλήθεια, με τις αληθινές ιστορίες, που για μία ακόμη φορά αποδεικνύουν ότι πράγματι η ζωή μπορεί να γράψει τα καλύτερα σενάρια… αρκεί να δώσεις σε κάποιον τη δέουσα σημασία, σε γεγονότα και καταστάσεις γύρω του, να αφουγκραστείς τον πόνο και το τίμημα που έχει πληρώσει ώστε να προχωρήσει και να αφήσει πίσω του ένα παρελθόν που τον πονάει.
Το «Μη με λησμόνει» ξεκινάει με ένα πολύ δυνατό και σκληρό κεφάλαιο, την αρπαγή του νεογέννητου παιδιού από τη μάνα, τον ξεριζωμό από τα σπλάχνα, κόβοντας μια για πάντα τον ομφάλιο λώρο βίαια και χωρίς συμπόνια.

Τα στοιχεία που δίνονται όσο προχωρά η ιστορία μοιάζουν αταίριαστα, ψάχνεις να βρεις πώς είναι δυνατόν να κολλάνε μεταξύ τους όσα αποκαλύπτονται… και όμως, αυτή είναι η μαγεία του μυθιστορήματος! Να διαβάζεις και να ζεις συγχρόνως με τους πρωταγωνιστές, να αισθάνεσαι ένα μαζί τους, να διαδραματίζονται κινηματογραφικά οι σκηνές μπροστά σου και να νιώθεις θεατής μιας παράστασης που παίζεται αποκλειστικά για σένα!

Τα στοιχεία που δένουν το ένα με το άλλο μεταξύ τους, πάντα είναι μετρημένα και μέχρι να ενωθούν όλα μαζί και να δέσουν την εξιστόρηση, αφήνεσαι να σε παρασύρουν οι υπέροχες περιγραφές των τοπίων, τα έντονα συναισθήματα των ηρώων, οι γεμάτες περιπέτεια στιγμές τους.

Υπάρχει απόδοση δικαιοσύνης για όσους έσφαλαν; Ποιος πληρώνει τελικά πιο ακριβά τα λάθη του, ποιος λησμονεί και ποιος όχι;

«Μη με ξεχάσεις» παρακαλά η Μελέκ… και τα μάτια βουρκώνουν όταν αντιλαμβάνεσαι το μέγεθος της αγάπης που δυο άνθρωποι είναι ικανοί να βιώσουν…
Το ποιος λησμονεί και ποιος δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσει… μόνο η μοίρα το καθορίζει!

Ιουλία Ιωάννου

Μη με λησμόνει

Διάβασα ένα εκπληκτικό βιβλίο, που σας το συστήνω ανεπιφύλακτα..

Προσπαθώ να περιγράψω την γεύση που μου άφησε αυτό το βιβλίο.. νομίζω είναι της τεντούρας.. αυτή η μίξη μπαχαρικών και φρούτων, κυρίως κανέλας και γαρύφαλου, αλλά επίσης μοσχοκάρυδου, εσπεριδοειδών, μαστίχας Χίου.. Αυτή η γεύση που σου αφήνει στον ουρανίσκο… το χαμόγελο που ζωγραφίζεται στο πρόσωπο από την απόλαυση!!! ναι αυτό είναι το “μη με λησμόνει”…

Ένα βιβλίο που θέλεις να γράψεις πολλά αλλά δεν βρίσκεις λέξεις..που να ταιριάζουν ακριβώς σε αυτό που σκέφτεσαι και αισθάνεσαι!!!! μια ιστορία από αυτές που λές ότι είναι βγαλμένη από το σινεμά, μία ιστορία που όμως μπορεί να συμβεί!!!!

Οι ανοιχτοί λογαριασμοί με το παρελθόν μας, θα πρέπει να κλείσουν.. αλλιώς θα είναι πάντα σαν μία πληγή που αιμορραγεί… η αληθινή αγάπη υπάρχει.. και μας θυμίζει ότι “καλύτερα να κάνεις κάτι λάθος, παρά να μην το ζήσεις ποτέ”.. η ζωή μπορεί να είναι σκληρή , αλλά πάντα πρέπει να βρίσκεις την δύναμη να προχωράς, να διαγράφεις , να συγχωρείς..

Όπως λέει ο Μιχαήλ “όταν εγώ βλέπω τον ήλιο να δύει, κάποιος στην άλλη άκρη του κόσμου τον βλέπει να ανατέλλει, αισθάνομαι πλήρως τον κύκλο της ζωής, και αυτό μου δίνει δύναμη και ενέργεια να συνεχίζω..”

Ένα εξώφυλλο που σε μαγνητίζει..Ένα βιβλίο που από την αρχή ως το τέλος του σε κρατάει “δέσμιο” των εξελίξεων, των ανατροπών, και των εικόνων που ζωντανεύουν μπροστά σου.. Ιωάννινα, Παρίσι, Γαλαξίδι και Πάτμος… εκεί ταξίδεψα.. εκεί θέλω να βρεθώ και στην πραγματικότητα.. Παρόν και μέλλον , εναρμονισμένα έντεχνα.. Αγάπη, αδικία, μίσος, όνειρα, αγωνία..

Δεν αναφέρομαι στην ιστορία γιατί δεν θέλω στο ελάχιστο να προδώσω ούτε μία λέξη του…
θα αντιγράψω μόνο ένα μικρό κομμάτι.. μία συμβουλή μάνας προς κόρη..

“πίστεψε με όλα αυτά (χρήματα) δεν είναι τίποτα μπροστά στην πραγματική ευτυχία. Και επειδή την έζησα έστω και για λίγο, μπορώ να σου πω με βεβαιότητα ότι υπάρχει εκεί έξω και σε παροτρύνω να την αναζητήσεις, αν δεν το έχεις ήδη κάνει. Όταν την βρεις , να την αρπάξεις χωρίς να βάλεις κανένα εμπόδιο μπροστά σου. Ο εγωισμός κρατά την ευτυχία κλεισμένη σε ένα κλουβί…..”

Χαρά Λαμπροπούλου

Μη με λησμόνει

Στα Γιάννενα τη δεκαετία του 1970 ένα μωρό γεννιέται σε ένα πορνείο, ένα ζευγάρι που περιμένει απ’ έξω το κρατά στα χέρια του και εξαφανίζεται μαζί του ενώ ένας άντρας τους παρακολουθεί στενά. Λίγο καιρό μετά μια μυστηριώδης φωτιά καίει το σπίτι και αφαιρεί τη ζωή τριών ανθρώπων. Χρόνια μετά οι επιζήσαντες πρωταγωνιστές εκείνου του δράματος αρχίζουν να συναντούν το παρελθόν! Αυτή είναι η αρχή του νέου συναρπαστικού μυθιστορήματος του Κώστα Κρομμύδα που δε θα το αφήνετε από τα χέρια σας.

Με στακάτη, κινηματογραφική αφήγηση, διαρκείς εναλλαγές εικόνων και ανατροπές στην πλοκή το “Μη με λησμόνει” κυλάει ορμητικά σα νερό και παρασέρνει την ανάγνωση σε ρυθμούς πρωτόγνωρους. Δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου, γιατί τα ερωτηματικά ξεπροβάλλουν το ένα πίσω από το άλλο και η αγωνία για το ποιος από τους πρωταγωνιστές είναι το μωρό που πουλήθηκε εκείνο το βράδυ κορυφώνεται σε κάθε σελίδα! Ο συγγραφέας χειρίζεται έξυπνα την πλοκή, ρίχνει φως όπου και για όσο θέλει και εστιάζει σε άλλα σημεία την πιο κρίσιμη στιγμή! Ομολογώ ότι κι εγώ παρασύρθηκα και πίστεψα λάθος πρόσωπο ότι είναι το μωρό εκείνης της νύχτας.

Παράλληλα με αυτήν την ιστορία, ο συγγραφέας, έχοντας διαλέξει πολύ καλούς χαρακτήρες και αληθινές προσωπικότητες βρίσκει χώρο να εκφράσει τα συναισθήματά του για τη θεία δίκη, να δελεάσει τους πρωταγωνιστές του να δεχτούν τις συνέπειες των πράξεών τους και πάνω από όλα να δείξει πως από το παρελθόν δεν ξεφεύγει κανείς, όσο μακριά κι αν πάει. Ένας σκληρός, κομπιναδόρος αστυνομικός και ένα αδίστακτο σημαίνον πρόσωπο των Ιωαννίνων είναι οι βασικοί μάρτυρες εκείνων των γεγονότων.

Ο έμπειρος φωτογράφος και η δεξιοτέχνις χορεύτρια θα γνωριστούν και θα ερωτευτούν και θα στροβιλιστούν σε έναν κύκλο πάθους και ψεμάτων. Η γυναίκα που γέννησε εκείνο το παιδί είναι τελικά ζωντανή και μάλιστα στο Παρίσι και ψάχνει το παιδί της. Ένας άντρας βρίσκει τη γαλήνη από το παρελθόν στον χώρο και στη βιβλιοθήκη της μονής της Πάτμου. Ποιοι είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι; Τι ρόλο έπαιξαν κάποτε και τι καλούνται να κάνουν τώρα; Πώς συνδέονται μεταξύ τους; Για ποια είναι το γαλάζιο μη με λησμόνει; Θα καταφέρει η αχλύ του μύθου αυτού του λουλουδιού να νικήσει το μίσος και να αγκαλιάσει την αδόλευτη αγάπη που γεννιέται ανάμεσα σε δυο νέους ανθρώπους;

Καλογραμμένο, γρήγορο, ανατρεπτικό, με μια διαφορετική από τα συνηθισμένα ιστορία, η οποία είναι αληθινή κι αυτό κάνει την πλοκή και τη λύση του μύθου ακόμη πιο τραγικά! Χαμογέλασα διακριτικά όταν ο συγγραφέας μεταξύ άλλων ανέφερε για μια βιβλιοπαρουσίαση στο αγαπημένο μου βιβλιοπωλείο της Κέας, το οποίο περιέγραψε τόσο παραστατικά! Τα Γιάννενα με τον μυστηριώδη φόνο της Κυρα-Φροσύνης, το Παρίσι με την αίγλη του, η Πάτμος με τη γαλήνη της και το Γαλαξίδι με την ιστορία του είναι τα σκηνικά στα οποία διαδραματίζεται η νέα ιστορία του Κώστα Κρομμύδα. Μη λησμονήσετε αυτό το βιβλίο!

Πάνος Μαρκάκης – Τουρλής

Ογκρέσα

Όταν πιάνω ένα βιβλίο στα χέρια μου όσο εθιστικό, καλόγουστο και εκθαμβωτικό να είναι το εξώφυλλο το μυαλό μου μαγνητίζεται από τον τίτλο. Το διαβάζω και φτιάχνω με τη φαντασία μου εικόνες που συνθέτουν την ιστορία του βιβλίου όπως μου την εμπνέει ο τίτλος. Πολλές φορές μαντεύω σωστά άλλες πάλι όχι.

Είναι από τις λίγες φορές που ο τίτλος ενός βιβλίου μου προκάλεσε συναισθήματα και όχι εικόνες. Ογκρέσα… Δεν ήξερα τη πραγματικά σημαίνει κι όμως από τον ήχο που προκαλεί η λέξη στο μυαλό μου αισθάνθηκα κάτι βίαιο, εθιστικό και άγριο.

Η περιέργεια μου για την ερμηνεία της χτύπησε κόκκινο. Διάβασα το οπισθόφυλλο και αντί να μου λυθεί η απορία, η περιέργεια μου μεγάλωσε ακόμα περισσότερο. Το ξεκίνησα αμέσως και το τελείωσα με μια ανάσα.

Είναι τόσα τα συναισθήματα και οι σκέψεις που γεννήθηκαν με την ανάγνωση του συγκεκριμένου βιβλίου που νιώθω την ανάγκη να σταθώ περισσότερο σε αυτά και λιγότερο στην ανάλυση της πλοκής.
Οι ζωές τριών ανθρώπων που μπλέκονται περίτεχνα η μια μέσα στην άλλη. Ο καθένας από αυτούς κυνηγημένος από τους δικούς του δαίμονες και αναζητώντας τη δική του λύτρωση. Το πάθος και η αρχή σε κάθε τους βήμα και όλα αυτά τους οδηγούν σε μια τελική ανατροπή, απρόσμενη τόσο που ξαφνιάζει.

Η γραφή του κυρίου Κρομμύδα ακολουθεί το μοτίβο του «όσο πρέπει». Απλή και κατανοητή όσο πρέπει, για να σε κάνει να διαβάζεις ασταμάτητα χωρίς να κουράζεσαι στο ελάχιστο. Μεστή, περιεκτική και γεμάτη ευαισθησία όσο πρέπει για να σε γεμίζει συναισθήματα χωρίς να σε πιάσει να τα βιώσεις αλλά να βγαίνουν από τα βάθη της ψυχής σου, αβίαστα ακόμα και αν δεν ήξερες ότι βρίσκονται εκεί.

Ζωντανές περιγραφές , αφήγηση , αναδρομές στο παρελθόν , εικόνες που σε σφυροκοπούν ανελέητα και όλα αυτά μαζί σε παρασέρνουν είτε το θέλεις είτε όχι στον ιλιγγιώδη ρυθμό που κινούνται οι ήρωες. Ταυτίζεσαι μαζί τους , με τον καθένα από αυτούς χωριστά. Γίνεσαι κομμάτι τους και αυτοί κομμάτι δικό σου. Πολυδιάστατοι σε τέτοιο βαθμό που παλεύεις για να αντιληφθείς τι ακριβώς συμβαίνει μέσα τους. Όταν όμως αφεθείς και τους καταλάβεις η ταύτιση είναι αναπόφευκτη και αναπόφευκτα αναζητάς μαζί τους την απελευθέρωση.

Η αλήθεια είναι ότι εξεπλάγην πραγματικά ευχάριστα με το συγγραφικό ταλέντο του Κώστα Κρομμύδα. Μη έχοντας διαβάσει το πρώτο του εγχείρημα διατηρούσα μια αρχική επιφύλαξη για το κατά πόσο θα μπορούσε να αποδώσει σε μια τέτοια προσπάθεια. Η επιφύλαξη μου εξαφανίστηκε από την πρώτη σελίδα.

Νικολέτα Κατσιούλη

Ογκρέσα, του Κώστα Κρομμύδα

Η ογκρέσα στη μυθολογία είναι μια μυστηριώδης γυναίκα, με ακαταμάχητο έως επικίνδυνο ερωτισμό. Υποδηλώνει τη μοιραία, τη γυναίκα-πλανεύτρα ή δράκαινα, που καταστρέφει ή γενικότερα σημαδεύει μια ζωή. Έτσι και ο Γιάννης γνωρίζει την ογκρέσα του, μια γυναίκα που τον παίρνει τηλέφωνο τα ξημερώματα, έχοντας καλέσει σε τυχαίο νούμερο για να πει όσα την πνίγουν, και του ανακοινώνει ότι πνίεγται από τη ζωή που ζει!. Έτσι και ο Μάνος μεγαλώνει από μια ογκρέσα που του καταστρέφει την παιδική ηλικία και κατά συνέπεια τον ψυχισμό του.

Το κείμενο είναι πανέξυπνο, ευρηματικό και πρωτότυπο. Ποτέ δεν περίμενα ότι ένας άνθρωπος όπως ο Κώστας Κρομμύδας, ένας αγαπημένος και ταλαντούχος ηθοποιός, όχι απλά θα στρεφόταν στη λογοτεχνία αλλά θα άφηνε και το σημάδι του! Έχουμε να κάνουμε με την πιο πρωτότυπη ερωτική ιστορία που έχω συναντήσει και με την πιο επιδέξια πεπλεγμένη ιστορία που έχω διαβάσει. Ανατρέπονται όλα τα στερεότυπα της αφήγησης, η ανατροπή έρχεται από κει που δεν την περιμένεις και πυροδοτεί τις εξελίξεις επίσης με αναπάντεχο τρόπο. Φρέσκο, ζωντανό, ερωτικό και σκληρό, είναι ένα μυθιστόρημα που θα συναρπάσει και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη!

Ο συγγραφέας μας αφηγείται την ιστορία τριών ανθρώπων: της Κατερίνας, που έχει παγιδευτεί σε έναν γάμο-βιτρίνα με τον πάμπλουτο και ισχυρό ανερχόμενο πολιτικό Μηνά Αλεξανδρίδη, του Γιάννη, ενός άντρα που μπλέκεται ερωτικά με την Κατερίνα, μια γυναίκα που του ξυπνάει πρωτόγνωρα συναισθήματα και του Μάνου, ενός κατά συρροήν δολοφόνου που σκοτώνει ιερόδουλες με ψηλά τακούνια! Θα παραδεχτώ ότι οι πρώτες σελίδες, αν και καλογραμμένες, ήταν πολύ αργές και δεν έμπαιναν απευθείας στο θέμα, σύντομα όμως η αφήγηση, η εξέλιξη της ιστορίας, η σκιαγράφηση των χαρακτήρων δε με άφησαν να κάνω το παραμικρό στη ζωή μου πριν τελειώσω το βιβλίο! Πανέξυπνος ο κοινός παρανομαστής των πρωταγωνιστών και εξαιρετικός ο χειρισμός του μυστικού που θα κρίνει το μέλλον των αντρών της ιστορίας.

Αλήθεια, έχει τύχει ποτέ σε κάποιον να τον πάρει μια γυναίκα τυχαία και να του πει ότι η ζωή της την πνίγει; Κι αυτός να σαγηνευτεί από τη φωνή της και τον πόνο στον λυγμό της, ώστε να βάλει λυτούς και δεμένους να εντοπίσουν αυτήν τη σειρήνα; Και μετά τη συνάντηση η μοίρα να παίζει το πιο έξυπνο στρατηγικό παιχνίδι σκακιού, χωρίζοντας κι ενώνοντας αυτό το ζευγάρι κατά βούληση; Ο Γιάννης θα κάνει άγριο έρωτα στην Κατερίνα και θα τον πιάσουν επ’ αυτοφώρω, περνώντας τον για τον κατά συρροήν δολοφόνο. Ο Μηνάς δεν μπορεί να χωνέψει ότι η γυναίκα του πήγε με άλλον και βάζει όλες τις γνωριμίες του ώστε όντως ο Γιάννης να συλληφθει ως ο δράστης των δολοφονιών. Το έργο του διευκολύνεται όταν το DNA του δράστη ταυτίζεται με αυτό του Γιάννη!

Αυτός είναι σε γενικές γραμμές ο πυρήνας της Ογκρέσας και ειλικρινά δεν αποκαλύπτω τίποτα, γιατί ο συγγραφέας εξαρχής έχει τοποθετήσει τους ήρωές του στο βιβλίο. Και αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι δεν αναζητούμε τον δολοφόνο αλλά τον ξέρουμε ήδη! Ξέρουμε πώς είναι, τι νιώθει, τι σκέφτεται, τι αισθάνεται και γιατί δρα όπως δρα! Μένει μόνο να τον πιάσει η αστυνομία, κάτι που δυσχεραίνεται με την κατά λάθος και τυχαία ανάμιξη του Γιάννη στο όλο σκηνικό! Τυχαία; Μην απαντήσετε ναι, γιατί η μοίρα είναι ό,τι πιο κακομαθημένο έχω συναντήσει και κάνει τα σκέρτσα της με πλήρη αδιαφορία για τις συνέπειες!

Τι κοινό λοιπόν μπορεί να έχουν ένας άντρας που γεννήθηκε στη Ρόδο μετά από τροχαίο που στοίχισε τη ζωή στον πατέρα του, κι ένας εγκληματίας που εγκαταλείφθηκε από τον πολυταξιδεμένο πατέρα του, γιατρό καριέρας, και μεγάλωσε σε ίδρυμα, στο οποίο τον έστειλε το κράτος, θεωρώντας την εγκαταλειμμένη, αλκοολική και εκδιδόμενη μητέρα του ανίκανη να τον μεγαλώσει σωστά; Ομολογώ ότι εξαρχής κατάλαβα τον συνεκτικό δεσμό, όμως η σωστή απάντηση έδωσε μια τελείως διαφορετική οπτική γωνία που με άφησε άφωνο! Και πόσο μα πόσο αληθινά και τρισδιάστατα μεταφέρει ο συγγραφέας αυτόν τον ανολοκλήρωτο και πληγωμένο ψυχισμό ενός ουσιαστικά παρατημένου, μοναχικού παιδιού….

Την ιστορία μας δίνει σε κάποια σημεία με πρωτοπρόσωπη αφήγηση ο ίδιος ο Γιάννης, κάτι που δίνει ένα σημαντικό συμπληρωματικό λιθαράκι στο ξετύλιγμα του έργου. Η τριτοπρόσωπη αφήγηση που κινείται γύρω από τους ξεχωριστούς αυτούς χαρακτήρες χαρίζει άπλετη συγκίνηση και αγωνία ενώ οι αναδρομές στο παρελθόν αφήνουν έντονο το στίγμα της ανυπομονησίας να ξεδιπλωθεί πλήρως μπρος στα μάτια του αναγνώστη ο μίτος! Εκτός από την πρωταγωνιστική τριάδα, ο συγγραφέας μας χαρίζει κι άλλους χαρακτήρες, που όλοι έχουν να προσθέσουν το λιθαράκι τους στη βιβλίο, άλλος λίγο, άλλος πολύ! Και το κλειδί του μυστηρίου το κρατά ένας γιατρός, μέλος της οργάνωσης Γιατροί του Κόσμου, που στην κορύφωση της εξέλιξης βρίσκεται στην Αφρική, αιχμάλωτος ανταρτών!

Θα ολοκληρώσουν τον έρωτά τους η Κατερίνα και ο Γιάννης; Θα αποδειχθεί η αθωότητα του Γιάννη; Ο Μάνος πώς θα αντιδράσει όταν μάθει για τις απρόσμενες εξελίξεις που αποροπσανατολίζουν τα ΜΜΕ από το δικό του έργο; Τι συνέβη εκείνη τη νύχτα στη Ρόδο; Πόσες ζωές διακυβεύτηκαν και ποιος αποφάσισε για την πορεία τους; Πόσο έντονα μπορεί να σημαδέψει μια ογκρέσα έναν άντρα και πόσο ανεπούλωτα σημάδια είναι τα σημάδια που θα του αφήσει;

Μη χάσετε αυτό το συναρπαστικό κοινωνικό και αστυνομικό μυθιστόρημα, που θα σας κάνει πιο απαιτητικούς αναγνώστες! Καταπληκτικό από κάθε άποψη!

ΠΑΝΟΣ ΤΟΥΡΛΗΣ

ΟΓΚΡΕΣΑ