Μπορεί η αγάπη να αντέξει στον χρόνο, ακόμα κι αν αυτοί που τη μοιράζονταν έχουν φύγει πια από τη ζωή; Μπορούν ένας άντρας και μια γυναίκα που συναντιούνται και ερωτεύονται παράφορα στο σήμερα, να αποτελέσουν τη συνέχεια ενός έρωτα ανάμεσα σε δυο ανθρώπους που έζησαν εβδομήντα σχεδόν χρόνια πριν;
Λίγο πριν οι άνεμοι του πολέμου παρασύρουν τον έναν μακριά από τον άλλον, ο Μανώλης και η Ελένη ενώνονται σε έναν έρωτα που τρέφεται από το πάθος της επανένωσής τους , αψηφώντας το κόστος που αυτός θα έχει για τους ίδιους, αλλά και τους δικούς τους ανθρώπους.
Όταν ο Δημήτρης επισκεφθεί το νησί της μητέρας και του θείου του, θα βρεθεί -μέσα από μια σειρά αναπάντεχων γεγονότων- αντιμέτωπος με παλιές μνήμες και αλήθειες βαθειά θαμμένες. Την ίδια στιγμή, η Ανίτα θα καταλήξει να κρατά στα χέρια της ένα παλιό ρολόι, οι δείχτες του οποίου έχουν σταματήσει για πάντα στη στιγμή που ο έρωτας δύο ανθρώπων πέρασε ανεξίτηλα στην αιωνιότητα. Μαζί με το ρολόι, θα φορέσει στο χέρι της ένα δαχτυλίδι, ανάμνηση του όρκου μιας θυελλώδους αγάπης που έσπασε παντοτινά το φράγμα του χρόνου.
Μια αληθινή ιστορία που δείχνει πόσο ιδιότροπη είναι η μοίρα, πόσο αντέχει μια αγάπη στο χρόνο και πόσο ανάγκη έχουμε τον έρωτα και τη συγχώρεση.
Πολλές φορές η μοίρα κεντά το μέλλον των ανθρώπων κοιτάζοντας πίσω στο παρελθόν τους…
Η πρώτη παρουσίαση του «Η ζωή που έλειπε»
Γράψτε την άποψη σας για το βιβλίο εδώ.
https://www.goodreads.com/book/show/32729006
https://www.dioptra.gr/Vivlio/981/712/I-zoi-pou-eleipe/
ΕΙΠΑΝ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
Σε αυτό το βιβλίο πλέκεται μοναδικά το παρόν του σύγχρονου Έλληνα με τα εφιαλτικά χρόνια της γερμανικής κατοχής, ανάμεσα σε ένα νησί και σε κάποιο Βερολίνο, κυριαρχεί το αίμα του έρωτα των ανθρώπων, του χωρισμού και των απρόβλεπτων συναντήσεων. Ο αναγνώστης καθισμένος σαν σε θερινό σινεμά, παρακολουθεί μέσα από τις περίτεχνα γραμμένες λέξεις την καταιγιστική πλοκή που ξεδιπλώνει τούτος ο νέος συγγραφέας…Η ζωή των ηρώων που έλειπε ξαναβρίσκεται ατόφια σε μια καινούργια εποχή, με μουσικές και χορούς, λίγο πριν από το τέλος του βιβλίου. Είναι ακριβώς η ελπίδα που μας δίνει ο συγγραφέας πως όλα κάποτε θα ξαναγίνουν όμορφα αρκεί να πιστέψουμε στην επιστροφή τους.
Μια νέα, εξαιρετική, συγγραφική πένα μόλις γεννήθηκε…
Αθήνα 20 Μαΐου 2013
Μάνος Ελευθερίου
Μάρω Λεονάρδου
Καταρχήν πρόκειται για μια απίστευτη αληθινή ιστορία αγάπης, με μια τρομερή δυναμική. Ο Κώστας Κρομμύδας ωστόσο, σε αυτό το συγγραφικό του ντεμπούτο ως μυθιστοριογράφος, καταφέρνει να την απογειώσει, αποτυπώνοντάς την στο χαρτί με την δική του προσωπική σφραγίδα, που αρχικά δεν περιμένεις, μετά όμως σε αφήνει άφωνο…. Ένα βιβλίο που το ρουφάς σε λίγα 24ωρα, και μετά λυπάσαι που έχει τελειώσει…
«Η ζωή που έλειπε, ένα μυθιστόρημα που θα σας γοητεύσει και αξίζει να διαβάσετε.»
Άννα Ανδριανού, Ηθοποιός-συγγραφέας.
Με συγκίνησε. Σαν καλογυρισμένη ταινία έβλεπα μπροστά μου κάθε εικόνα του βιβλίου ζώντας τη ταυτόχρονα με όλες τις αισθήσεις”
Θανάσης Ευθυμιάδης – Ηθοποιός
«Η ζωή που έλειπε, δεν πρέπει να λείπει από τα χέρια όποιου θέλει να θυμηθεί πώς αγαπούν»
Εύη Φραγκάκη, Δημοσιογράφος.
“Μετά από πολλά χειρουργεία και αρκετά κιλά βιβλία στη φάση της ανάρρωσης ψηφίζω το ” Η ζωή που έλειπε” όχι μόνο γιατί σε ταξιδεύει αλλά παίρνει και τον πόνο μακριά!!! Εν αναμονή για το επόμενο σε καλύτερες μέρες…”
Παρασκευή Νάτση.
“Έχοντας διαβάσει όλα του τα βιβλία μπορώ να πω ότι “Η ζωή που έλειπε” άγγιξε την ψυχή μου με ένα τρόπο μοναδικό και ιδιαίτερο. Μακάρι κάποτε να το δούμε στη μικρή η τη μεγάλη οθόνη”
Ζέτα Δούκα- Ηθοποιός.
Μια αληθινή ιστορία που δείχνει πόσο ιδιότροπη είναι η μοίρα, πόσο αντέχει μια αγάπη στον χρόνο και πόση ανάγκη έχουμε τον έρωτα και τη συγχώρεση.
Γιώτα Μιχαλούδη.
Πρόκειται για ένα βιβλίο με πολλές ανατροπές που ωστόσο δίνονται μέσα από μια πλοκή όπου σε σημεία μένει στάσιμη. Η χρήση σχημάτων λόγου και η περιγραφική δεινότητα του συγγραφέα μεταφέρουν τις εικόνες με τέτοια γλαφυρότητα που αισθάνεται κανείς διαβάζοντας το βιβλίο ότι βλέπει ένα βίντεο.
Ελευθέριος Μανδαλιανός
Πάνος Τουρλής
«Η ζωή που έλειπε» ήταν η πρώτη απόπειρα του συγγραφέα να εισέλθει στον κόσμο του σύγχρονου ελληνικού μυθιστορήματος τέσσερα χρόνια πριν και χάρηκα που επανεκδόθηκε, γιατί είναι ένα κείμενο γεμάτο πανανθρώπινες αξίες, διαχρονικά μηνύματα και ξετυλίγει μια ιστορία που θα κερδίσει και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη γιατί δεν επικεντρώνεται σε συκγκεριμένα άτομα-πρωταγωνιστές αλλά σε ένα ολόκληρο νησί, γεμάτο τύψεις και ενοχές για την πιο φρικιαστική πτυχή του πολέμου. Συγκροτημένο, μαζεμένο, σωστά οργανωμένο, χωρίς φιοριτούρες και περιττά στολίδια, ήταν η πολύ καλή αρχή μιας πένας που συνεχίζει να πειραματίζεται και να αποδίδει στο χαρτί έναν αεικίνητο εσωτερικό κόσμο.