Η Λίτσα Κοντογιάννη του Βιβλίο-Παρουσιάσεις-Κριτικές έκανε μια εξαιρετική κριτική του “Μυρωδιά από Σανίδι”. Ακολουθούν αποσπάσματα:
“Με αυτή του την ιστορία ο συγγραφέας στοχεύει απευθείας τον συναισθηματικό μας κόσμο και πετυχαίνει διάνα.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Μέσα από αυτό του το υπέροχο αφήγημα δεν καταφέρνει μόνο να μας πλημμυρίσει με συναισθήματα αλλά και με πολλές εικόνες.
Δεν πρόκειται για άλλη μια μελό ιστορία, ακόμα μια ιστορία αγάπης. Κάθε άλλο μάλιστα. Ο κύριος Κρομμύδας με αυτό του το ατμοσφαιρικό μυθιστόρημα μας αποδεικνύει περίτρανα, πως και οι ηθοποιοί είναι άνθρωποι σαν όλους εμάς, με συναισθήματα, αδυναμίες, πάθη και λάθη.
Κακά τα ψέματα, μόνο ένας ηθοποιός θα μπορούσε να μας δώσει μια τόσο άρτια περιγραφή των ανθρώπων του θεάτρου και γενικά του χώρου, και να δώσει φυσικά αυτόν τον μοναδικό τίτλο στο δημιούργημά του, με τον αγωνιώδη υπότιτλο / ερώτημα «Πέφτει ποτέ η αυλαία στον έρωτα;»
Το πρωταγωνιστικό ζευγάρι του βιβλίου μπορεί να θυμίζει έντονα ένα άλλο, γνωστό καλλιτεχνικό ζευγάρι που γνωρίζουμε όλοι μας, αλλά η μυθοπλασία ήρθε και έδεσε τόσο αριστοτεχνικά με τη αφήγηση, που το αποτέλεσμα είναι πραγματικά μαγικό.
Οι περισσότεροι χαρακτήρες του μυθιστορήματος, πρωταγωνιστές και δευτεραγωνιστές, δεν βρέθηκαν τυχαία μέσα στην ιστορία. Έχουν άμεσα σχέση μεταξύ τους. Κάτι που θα ικανοποιήσει απόλυτα τον αναγνώστη.
Η ιστορία εκτυλίσσεται σε δύο χρονικά επίπεδα. Η μία γίνεται από τα χρόνια της κατοχής και μετά, όπου τοποθετείται και η έναρξη της αφήγησης με μια τριτοπρόσωπη αφήγηση, και η άλλη στο παρών, σε πρώτο πρόσωπο, μέσα από τα μάτια μιας γυναίκας, μιας δημοσιογράφου.
Μια πολύ όμορφη και στρωτή αφήγηση που καθηλώνει και δεν τσιγκουνεύεται καθόλου το συναίσθημα.
Ένας ύμνος αφιερωμένος στους μεγάλους έρωτες του θεάματος και όχι μόνο. Το μήνυμα του συγγραφέα είναι πως όλοι μας μπορούμε να επιλέξουμε να ζήσουμε τον έναν και απόλυτο έρωτα της ζωής μας, αρκεί να βάλουμε στην άκρη τον όποιο εγωισμό μας και να ανοίξουμε διάπλατα σε αυτόν τη καρδιά και τη ψυχή μας.”