Το infoKids δημοσίευσε πρόσφατα ένα άρθρο του Κώστα Κρομμύδα με τίτλο, «Και έσονται οι Δύο, εις Καραντίνα Μία». Ακολουθεί ένα απόσπασμα:

Το τρένο της καθημερινότητάς μας τράβηξε απότομα χειρόφρενο. Όλα τα βαγόνια της ρουτίνας που έσερνε μαζί του συγκρούστηκαν και κατέληξαν μια άμορφη μάζα στριμωγμένη σε έναν καναπέ. Και κάπως έτσι, ξεκινά ένας αγώνας ψυχικής επιβίωσης. Πρώτα με τον ίδιο τους τον εαυτό και μετά με τους συμβίους τους.

 

Και έσονται οι δύο εις καραντίνα μιαν!

 

Πώς αντεπεξέρχεσαι σε αυτό; Πώς από εκεί που είχες μάθει να είσαι σε ένα διαρκές τρέξιμο και να μην έχεις χρόνο ούτε για τον ίδιο σου τον εαυτό κι ενώ δια της βίας προσπαθούσες να πετύχεις λίγο «όμορφο», «ποιοτικό» χρόνο με τους δικούς σου ανθρώπους… τώρα… Τώρα δεν έχεις πια δικαιολογία… Προλαβαίνεις. Για όλα τα δικά σου.

 

Οι σχέσεις τις μέρες που διανύουμε ακροβατούν διαρκώς σε ένα σκοινί και χρειάζεται λεπτή ισορροπία για να μην κάνουν βουτιά στο κενό των συναισθημάτων. Σαν επαγγελματίες ακροβάτες καλούμαστε όλοι να βαδίσουμε σε αυτό το σχοινί και μάλιστα σε μια εποχή που μοιάζει πιο τεντωμένο από ποτέ. Στους ώμους σου γραπώθηκε και ο άλλος ακροβάτης και πρέπει να διασχίσετε την απόσταση μαζί. Όσο περισσότεροι ακροβάτες… τόσο δυσκολότερη η διαδρομή. Πόσο εύκολο είναι να τιθασεύσουμε τα νεύρα μας, τη θλίψη μας, την αίσθηση της αδράνειας που μας έχει καταβάλει και να ισορροπήσουμε αντικατοπτρίζοντας τα συναισθήματα των ανθρώπων που ζουν μαζί μας; Άραγε το ίδιο δεν βιώνουν κι εκείνοι, έχοντας άλλο τρόπο να το εκφράσουν;

Συνεχίστε την ανάγνωση στο infoKids!