Μία από τις μεγαλύτερες ανασφάλειες του σύγχρονου ανθρώπου είναι… το να μην προλάβει. Να μην προλάβει να δημιουργήσει, να μην προλάβει να κάνει οικογένεια, να μην ερωτευτεί, να μην ταξιδέψει και, λαμβάνοντας υπ’ όψιν και τον εαυτό μου, ο κατάλογος των στόχων συνεχώς μεγαλώνει. Όλοι μας καθημερινά θέτουμε τους δικούς μας στόχους. Κάποιοι είναι μικροί, και μπορούμε να τους επιτύχουμε άμεσα, άλλοι απαιτούν χρόνο, και τους αποκαλούμε στόχους ζωής. Πολλές φορές, οι στόχοι μας καταλήγουν απλώς γραμμένοι σ’ ένα χαρτί, κολλημένο στον πίνακα, ή παραμένουν στο μυαλό μας ως μια σκέψη, που με τον καιρό φθίνει, χάνεται κι εξαφανίζεται, μαζί με τόσες άλλες έννοιες που μας βασανίζουν καθημερινά.
Ο κόσμος μας αλλάζει ραγδαία. Συχνά, γίνεται αδυσώπητος, μιας και πολλοί άνθρωποι δεν τολμούν να αφεθούν στον ρυθμό της ζωής, κι έτσι αποτραβιούνται από κάθε προσπάθεια, λέγοντας απλώς ότι το «τρένο» τούς προσπέρασε και τους άφησε στον σταθμό να περιμένουν το επόμενο. Αν υπάρξει, βέβαια, επόμενο.
Πώς μπορεί, όμως, σήμερα ένας άνθρωπος να εκπληρώσει έστω κάποιους από αυτούς τους στόχους; Αρχικά, κατανοώντας τις επιθυμίες του, κι έπειτα, ως μέλος της κοινωνίας, που κινείται και επηρεάζεται από αυτήν. Είναι ζωτικής σημασίας να γνωρίζει κάποιος μέχρι πού φτάνουν οι δυνάμεις του, διότι πολλές φορές ο άνθρωπος υπερεκτιμά τις δυνατότητές του και κυνηγά ανέφικτους στόχους, που τελικά δεν κατακτά ποτέ, με αποτέλεσμα να απογοητεύεται και να εγκαταλείπει. Πρωτίστως, λοιπόν, πρέπει να υπάρξει σωστή αξιολόγηση των στόχων που έχει θέσει κάποιος στη ζωή του. Βέβαια, «όσο πιο ψηλά κοιτάς τόσο πιο ψηλά θα πας», έλεγε ο παππούς μου, και ενίοτε αυτό είναι το εμπόδιο που συναντούν οι άνθρωποι για να φτάσουν μακριά, αγγίζοντας έστω για λίγο τα όνειρά τους. Σαφώς υπάρχουν εξαιρέσεις, αλλά ο κανόνας ορίζει πως είναι συνετό να ξέρεις πόσο μπορούν να ανοίξουν τα φτερά σου. Ξεκινώντας από αυτό, οι άνθρωποι πορεύονται σταθερά όταν βασίζονται στις δικές τους δυνάμεις, χωρίς να χρειάζεται να αναζητούν βοήθεια από άλλους, που μπορεί να μη φτάσει ποτέ. Τα γερά σπίτια χτίζονται από κάτω προς τα πάνω, εκατοστό εκατοστό. Το ίδιο ισχύει και με την επίτευξη των στόχων. Με σωστή αξιολόγηση και υπομονή, μπορείς να φτάσεις ψηλότερα στη μεγάλη λίστα των ανεκπλήρωτων στόχων.
Μεγαλώνουμε, εξαναγκασμένοι να πετύχουμε τους στόχους μας. Πολλοί από αυτούς, στην πραγματικότητα, δεν είναι καν δικοί μας, αλλά διαμορφώνονται από τα κοινωνικά πρέπει. Έχω γνωρίσει αρκετούς ανθρώπους που εγκατέλειψαν. Κυρίως γιατί αυτά που κυνηγούσαν ήταν ανέφικτα. Και, ίσως, ήταν μια καλή δικαιολογία για να εγκαταλείψουν πρόωρα. Ας βάλουμε, επομένως, στόχο να αξιολογήσουμε τις επιθυμίες μας και, βήμα βήμα, να τις κάνουμε πράξη. Τα χρονικά περιθώρια της ίδιας μας της ζωής είναι σχεδόν δεδομένα και δεν αφήνουν πολύ καιρό για εφησυχασμό.
Καταλήγοντας, αυτό που βλέπω να λειτουργεί στη δική μου ζωή είναι η σωστή και ρεαλιστική αξιολόγηση. Από κει και μετά, το πιο σημαντικό είναι να διεκδικείς συνεχώς, με όλο σου το είναι, αυτά που αγαπάς και θέλεις να κατακτήσεις. Τουλάχιστον θα ξέρεις ότι προσπάθησες.
Πηγή: dioptra.gr